"วุฒิภาวะ" ตามคำนิยามของอิสลาม โดยทั่วไปเรียกว่า "อากิล บาลิฆ"
ซึ่งประกอบด้วยภาษาอาหรับ 2 คำ คือ "อากิล" แปลว่า ผู้มีสติปัญญาสมบูรณ์ เป็นผู้ที่รู้จักแยกแยะว่าอะไรผิดอะไรถูกได้แล้ว เป็นผู้ที่มีความรับผิดชอบชั่วดี
กับคำว่า "บาลิฆ" แปลว่าเป็นผู้ที่บรรลุถึงวัยที่สามารถมีบุตรสืบเชื้อสายได้
ทั้ง 2 คำรวมกันแล้ว ให้ความหมายที่แสดงให้เห็นถึงความพร้อมของเด็กทางสติปัญญา (อัล-อักลุ) และร่างกาย (อัล-บะดะนุ)
ในอัลกุรอาน พบคำที่มีความหมายรวม และครอบคลุมคำ 2 คำนี้เข้าไว้ด้วยกันคือ คำว่า "อะชุดด์"
ส่วนอีกคำหนึ่งคือ "หุลม์" มีความหมายเพียงด้านเดียวเท่านั้น
ทั้ง 2 คำมีคำกริยานำหน้าตัวเดียวกันคือ "บะละเฆาะ-ยับลุฆุ-บุลูฆ" (แปลว่าบรรลุ, ถึง) เช่น ใช้ว่า "หัตตา ยับลุเฆาะ อะชุดดะฮฺ" จนกว่าเขาจะบรรลุวุฒิภาวะ
ซึ่งคำว่า "อะชุดด์" มีความหมายว่า สมบูรณ์ทางด้านร่างกาย และสติปัญญา ได้แก่ วัยที่เด็กเปลี่ยนไปสู่วัยรุ่นนั้นเอง
ส่วนคำว่า "หุลม์" มีความหมายว่า การฝัน เป็นการแสดงออกซึ่งความพร้อมด้านร่างกายของเด็กที่เรียกว่า "ันเปียก" นั้นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น