*** ตอนที่ 2 เปิดประตูหัวใจ ***
07 : แรกพบ
พี่น้องเคยสังเกตไหมครับว่าทำไมคนเราจึงมักจดจำเรื่องราวอะไรบางอย่างที่ผ่านมาเมื่อครั้งอดีตได้อย่างชัดแจ้งไม่เคยลืม แต่กับเรื่องราวบางอย่างแม่เพิ่งจะผ่านไปไม่กี่นาทีก่อนหน้า เรากลับจำอะไรไม่ได้เลย
นับเป็นความมหัศจรรย์ของสมองในการเรียนรู้และเลือกที่จะจดจำข้อมูลที่พระองค์อัลลลอฮฺได้บรรจุไว้ในสมองของมนุษย์ ทีนี้เราลองมาใคร่ครวญไปพร้อม ๆ กันนะครับ ลองนึกถึงเรื่องราวที่เรามักจะจดจำไม่เคยลืมเลือน ด้วยการอนุมัติจากอัลลอฮฺ เราก็จะพบว่าเรื่องราวเหล่านั้นส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องราวของความดีงาม ความสุข ความปิติยินดี ความประทับใจ เมื่อครั้งที่เราได้ประสบพบเจอกับบุคคลหรือเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา และแน่นอนที่สุดครับ การที่เราสามารถจดจำผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา เรามักจะจดจำบุคคลที่เขามีอัคลากที่งดงาม เป็นฝ่ายที่เข้ามาทักทายและให้สลามแก่เราก่อน พูดคุยกับเราด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เอ่ยชื่อเราด้วยน้ำเสียงที่น่าฟัง เช่นนี้แหละที่หน่วยความจำเป็นในสมองของเรา เจ้าฮิปโปแคมบัส (hippocampus) ที่มีขนาดเล็กราวเม็ดถั่ว และมีน้ำหนักเพียง 4 กรัมเท่านั้นกับอะมิกดาลา (amygdale) ที่มีลักษณะคล้ายอัลมอนด์ สมองส่วนส่วนนี้ตั้งอยู่ในลิมบิก จะป้อนข้อมูลความประทับใจที่มีต่อพี่น้องคนนี้ลงในความจำระยะยาว (Long-term memory - LTM) ภาพและข้อมูลของพี่น้องท่านนี้ก็จะถูกบันทึกเป็นภาพแห่งความประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้เจอเขา ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไปต่อให้นานเท่าไหร่ ครั้นเมื่อเราได้กลับมาเจอกับพี่น้องคนนี้อีกครั้ง ความจำของเราก็จะถูกรื้อฟื้น ภาพข้อมูลเก่าที่ถูกบันทึกเอาไว้ก็จะเด่นชัดขึ้นมาทันที เราก็จะรู้สึกปิติยินดี พึงพอใจและปรารถนาที่จะเข้าไปทักทายให้สลามและพูดคุยกับพี่น้องเท่านั้น เช่นนี้แหละคือสิ่งสำคัญที่ดาอีย์ มุร็อบบีย์ จะต้องให้ความสำคัญแลใส่ใจในการสร้างความประทับใจตั้งแต่แรกพบ ครั้งแรกที่เราได้พบปะกับพี่น้องคนรอบข้าง หากมุร็อบบีย์ได้ใช้อัคลากแบบอย่างอันงดงามเหล่านี้ที่ท่านนบีได้ฝากเอาไว้ให้เราได้เจริญรอยตาม เท่ากับว่าเขามีชัยไปกว่าครึ่งแล้วในการเรียกร้องเชิญชวนผู้อื่นสู่การยอมจำนนต่ออัลลออฺ
มาฟังเรื่องราวจากผู้ที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้ ผู้เป็นเป็นบรมครูของการพิชิตใจผู้คนผู้ซึ่งเป็นผู้นำของนักจิตวิทยาในการรู้จัก เข้าใจและซื้อใจของผู้พบเห็น
เมื่ออะดีย์ บินฮาติม มาหาท่านนบีโดยมีเจตนาที่จะเข้ารับอิสลาม เขากล่าวว่า
“ท่านนบีได้ยืนขึ้นและไปกับฉัน ขอสาบานด้วยอัลลอฮฺ ท่านพาฉันไปที่บ้านของท่านเพื่อต้อนรับฉัน ระหว่างทาง ท่านได้พบกับหญิงชราที่อ่อนแอคนหนึ่ง นางได้หยุดท่านไว้ และท่านได้คอยนางเป็นระยะเวลานานในขณะที่นางพูดคุยกับท่านถึงความต้องการของนาง" ”อะดีย์กล่าวต่อว่า
“ฉันพูดกับตัวเองว่าคนผู้นี้มิใช่กษัตริย์อย่างแน่นอน” และอะดีย์ได้เล่าต่อไปว่า
“หลังจากนั้น ท่านนบีได้พาฉันไปจนกระทั่งถึงบ้านของท่าน ท่านเอาเบาะใบหนึ่งซึ่งยัดด้วยใยอินทผลัมส่งมาให้ฉันและกล่าวว่า
“นั่งบนนี้สิ” ฉันจึงกล่าวตอบแก่ท่านไปว่า
“ท่านต่างหากที่สมควรนั่งบนนั้น” ท่านนบีกล่าวว่า
“ท่านต่างหาก” ฉันจึงนั่งลงบนเบาะและท่านนบีได้นั่งลงบนพื้น ฉันพูดกับตัวเองว่า
“ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ สิ่งนี้ไม่มีกษัตริย์คนไหนทำ” (หะดีษที่ 284 ในเฏาะบะกอตของอิบนุชะอฺด์)
อบูริฟาอะฮฺรายงานว่า
ฉันได้มาหาท่านนบีในขณะที่ท่านกำลังกล่าวเทศนาธรรม ฉันได้กล่าวว่า
“ท่านเราะสูลุลลอฮฺ นี่คือคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ต้องการถามเกี่ยวกับศาสนา เขาไม่รู้ศาสนาของเขา” ท่านเราะสูลุลลอฮฺมองมายังฉันและยุติการกล่าวเทศนาเพื่อมาหาฉัน ท่านได้รับเก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งฉันคิดว่าขาของเก้าอี้ตัวนั้นทำด้วยเหล็ก ท่านเราะสูลุลลอฮฺได้นั่งบนนั้นและเริ่มสอนฉันในสิ่งที่อัลลอฮฺได้ประทานลงมาแก่ท่าน หลังจากนั้น ท่านกํกลับขึ้นไปที่แท่นเทศนาเพื่อกล่าวคำเทศนาธรรมต่อจนกระทั่งเสร็จ” (บันทุกเศาะฮีหฺมุสลิม 1560)
สุบหานัลลอฮฺ !!! อัคลากของท่านนบีช่างงดงามอะไรปานนี้ การปฏิบัติของท่านต่อผู้มาเยือน ผู้คนที่มาพบเจอท่านช่างประเสริฐอะไรเช่นนี้ และแน่แท้เราะสูลของอัลลอฮฺ นบีของเราได้พิชิตหัวใจของบรรดาเศาะหาบะฮฺตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาได้เจอท่านไปเรียบร้อยแล้ว ด้วยการอนุมัติจากอัลลอฮฺ
### เคล็ดลับ : เพื่อที่จะเป็นมุร็อบบีย์ ดาอีย์ที่ประสบความสำเร็จ คุณต้องให้ความใส่ใจ เอาใจใส่แก่พี่น้องทุกคน แสดงให้พวกเขาได้เห็นว่าคุนให้ความสำคัญและเห็นคุรค่าของพวกเขา ###
…………………………..
กุญแจไขหัวใจ
ถ่ายทอดโดย : อายะฮฺ บิน อุมัร
(จากหนังสือ : กุญแจไขหัวใจ เล่ม 1)
อดทน เพื่อชัยชนะ โพสต์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น