ไม่ขออะไรมาก เพราะ "ไม่มีสิทธิ์ขอ"
"ผืนดิน" ทุกแห่งมีบุญคุณให้ "เรานั่ง"
"เสาทุกต้น" คือ "เบาะพิงแสนนุ่ม" ให้เราเอน
"ข้าวทุกมื้อ" คือ "ลมหายใจ" ต่อชีวิต
"น้ำทุกลิตร" คือ "ความห่วงใย" ที่งดงาม
สิ่งที่ท่าน"มี" แต่พวกเขาอาจ"ไม่มี"
จง"ขอบคุณต่ออัลลอฮฺ" ให้มากๆ กับสิ่งที่เรา "ได้รับ"
.......................
"สองขา" ของเรา...
ต้องรู้จัก "ลุกขึ้นยืน" ด้วยกำลัง
"อย่าหวังพึ่งพา" คนอื่นทุกอย่าง...
เพราะคง "ไม่มีทาง"... ที่ใครจะสามารถ "ดูแล" เราได้ตลอดไป
...............................
อับดุลรอมาน หะระตี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น