ท่านมีความรักต่อ “โลกดุนยา” ความสบายที่ท่านมองเห็น
หากแต่ท่านกลับลืม “ปรโลก” (ชีวิตหลังความตาย) มันน่ากลัวยิ่งที่ท่านกลับมองไม่เห็นมัน
ท่านมีความรักต่อ “ทรัพย์สินเงินทอง”
หากแต่ท่านกลับลืม “ฮิซาบ” (การคิดคำนวณ) การไคร่ครวคิดมากกับการศอดาเกาะ
ท่านมีความรักต่อ “การกระทำบาป”
หากแต่ท่านหลงลืมที่จะ “สำนึกในบาป” (ปฏิเสธความชั่ว) กลับตัวสำนึกตน
ท่านมีความรักต่อ “ที่พำนักอันหรูหรา”
หากแต่ท่านกลับลืม “หลุมฝังศพ” ที่มีแึ่แผ่นกระดานกับผ้าขาวติดตัวท่านเท่านั้นเอง (สถานที่พำนักในบั้นปลายของท่าน)
ท่านมีความรักต่อ “สิ่งถูกสร้าง”
หากแต่ท่านกลับลืม “ผู้ทรงสร้าง” (อัลลอฮ) ที่ท่านจะไม่มีวันสมหวังกับผู้ถูกสร้าง
เตื่อนฉันหากฉันทำผิด
ึคอยเคียงข้างฉันหากฉันล้มลงเดินไม่ไหว
จูงมือฉันหากเส้นทางที่เดินนั้นอันตรายเกินไป
ส่งกำลังใจแก่ฉัน หากวันใดท้อแท้ขึ้นมา
สิ่งสุดท้ายที่ปราถนา
คือการไม่ทิ้งกันไปไหน
แม้ดุนยาเราต้องห่างกันไกล
ดูอาร์ได้ไหม บนสวรรค์ เราจะเจอกันอีกครั้งพร้อมกับความเมตตาทีีพระองค์ทรงมอบให้เราฺ
................................
เลือกเป็น.ต้นไม้ หรือไม้.ขีดไฟ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น