อัสลามมุอาลัยกุมวาเราะฮมาตุลลอฮิวาบารอกาตุ

ครับ...มนุษย์ทุกคนล้วนปรารถนาชีวิต แต่ไม่ช้าก็เร็ว เขาก็ต้องได้พบกับความตาย ถึงแม้เขาจะทำอะไรเก็บไว้มากมาย แต่เมื่อความตายมาถึงมันก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันได้เตรียมตัว มนุษย์มักมีเป้าหมายที่จะสร้างความสำเร็จและความรุ่งเรืองขึ้นบนโลก แต่ความตายก็มาทำลายภาพลวงแห่งสำเร็จที่เขาได้วาดหวังไว้ ด้วยเหตุนี้ความตายจึงสอนเขาว่าเขาไม่มีอำนาจอะไรเลยก่อนตาย

เราจะต้องเรียนรู้ความจริงจากความตาย เพราะความลับของชีวิตถูกซ่อนไว้อยู่ในนั้น ความตายแสดงให้เราเห็นว่าเราไม่ใช่นายของตัวเอง เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงชั่วคราวเท่านั้นโลกนี้มิใช่สถานที่สำหรับการทำให้ความฝันของเราเป็นจริง ความตายสอนให้เรารู้ว่าเราควรจะมีชีวิตอย่างไรมันบอกให้เรารู้ถึงหนทางไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริงต่างหาก...!!!

วันจันทร์ที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

ความประเสริฐย่อมคู่ควรกับครองครัวที่ประเสริฐ




มุฮัมมัดศิดดีก อัลมินซาวีย์ : เขียน

นาอีม วงศ์เสงี่ยม : แปล

(จากหนังสือ : 101 เรื่องเล่าจากชีวิต “อบูบักร อัศศิดดีก”)

Jiyah Abdulloh โพสต์
………………………………………..

เศาะฮาบะฮ์กลุ่หนึ่งได้นั่งอยู่กับท่านท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม พวกเขารายล้อมท่านประหนึ่งกำไลที่อยู่รอบข้อมือ กำลังฟังคำพูดที่สวยสดงดงามของ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม

ขณะที่พวกเขากำลังตั้งใจฟังอยู่นั่นเอง อาลี อิบนุอบีฏอลิบ เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ ได้มาถึง กล่าวสลามแล้วก็ยืนทอดสายตามองโดยหวังว่าจะพบที่นั่งสักแห่ง ท่านเราะซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม มองไปยังใบหน้าของเหล่าเศาะฮาบะฮ์ว่าใครจะแบ่งที่นั่งให้อาลีบ้าง

ปรากฏว่าอบูบักร เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ ซึ่งนั่งอยู่ทางขวามือของท่านเราะซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้เขยิบจากที่นั่งของตนให้อาลีพร้อมกับกล่าวว่า

: นั่งตรงนี้สิ อบุลหะซัน (หมายถึงอาลี)

แล้วอาลีก็นั่งระหว่างท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กับอบูบักร เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้ยิ้มแย้มและมีใบหน้าแจ่มใสร่าเริงบ่งบอกว่าท่านกำลังจะแจ้งข่าวดี แล้วท่านก็เอนตัวไปหาอบูบักร เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ กระซิบข้างใบหูของท่านโดยกล่าวว่า

: อบูบักร ความจริงคนที่จะรู้ว่าความประเสริฐนั้นคู่ควรกับคนที่ประเสริญก็มีแต่คนที่ประเสริฐเท่านั้นแหละ
.......................................................

**** 27. ความรักต่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ***

ครั้งหนึ่งเมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ล้มป่วยลง ท่านต้องนอนซมอยู่บนที่นอนในสภาพอ่อนเปลี้ยเพีลยแรง

อบูบักร เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ ไปเยี่ยมท่าน พอเห็นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ในสภาพที่นอนเจ็บป่วยอยู่บนที่นอนอบูบักรรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก

เมื่ออบูบักร เราะฎิยัลลฮุอันฮ์ กลับไปบ้านก็ล้มป่วยลงเนื่องจากเศร้าใจต่ออาการเจ็บป่วยของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม

ครั้งเมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม หายป่วยแล้วท่านจึงไปเยี่ยมอบูบักร อัศศิดดีก เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์

ใบหน้าของอัศศิดดีก เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ แจ่มใสร่าเริงและแสดงความดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากการหายป่วยของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ทำให้อบูบักรหายป่วยบ้างเนื่องจากเห็นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม หายป่วย

อบูบักร อัศศิดดีก เราะฎิยัลลอฮุอันฮ์ ได้อธายความรักของท่านที่มีต่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ว่า

ที่รักเจ็บล้มป่วยฉันไปเยี่ยม ด้วยรักเปี่ยมเจ็บป่วยตามโศกเพราะท่าน คราที่รักหายปกติคิดเยี่ยมฉัน จิตเบิกพลันใจชื่นฉ่ำเห็นท่านนบี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น