โดย : อาจารย์มุรีด ทิมะเสน
Jiyah Abdulloh โพสต์
..................................
สายลมลำเลียงพัดผ่านเอื่อย ๆ กระทบยอดไม้พลิ้วเอนไหวเอน กระทบกระแทกระหว่างใบ เคล้าคลอผสมผสานเสียงกุรอานเป็นท่วงทำนองปกคลุมเนินสูง เป็นช่วง ๆ มีไม้ปักหมุดหัวท้าย จนชาวบ้านละแวกนั้นคุ้นชิน ภายหลังเสียงกลบดินสิ้นสุดลง
สุสานมุสลิมที่ไม่เคยเหือดหายเสียงครวญกุรอานเหนือหลุมศพใหม่....เลย
“แช ฮะ!” เสียงเด็กชายวัยสิบกว่าขวบผู้สูญเสียพ่อไปหมาด ๆ ยังคงอาลัยพ่อของเค้า นั่งเฝ้าเหนือหลุมศพ ดั่งเช่นข้าวคอยฝน รอวันพ่อกลับ (ที่ไม่หวนกลับ) มาอ้าแขนสวมกอดเขาได้อีกเลย
“แชฮะ พ่อหนูจะไปสวรรค์ไหม....ฮะ”
“ได้ไปสวรรค์สิ .... ถามได้” ผู้อาวุโสหนึ่งในคณะอ่านกุรอานปากหลุมตอบ
“ทำไม....ถึงได้ไปสวรรค์ฮะแช ?”
“อ้าว...ก็แชอ่านกุรอานให้พ่อเอ็งนี่ไง....ละ”
“แค่อ่านกุรอานให้พ่อหนู พ่อหนูเข้าสวรรค์เลยรึ.....ฮะ”
“เออสิว่ะ.....กุรอานที่อ่านให้เนี่ย อุทิศให้พ่อเอ็ง พ่อเอ็งก็ได้บุญ พอได้บุญก็ได้เข้าสวรรค์ไงละ !”
“งั้นหนูก็ไม่ต้องเรียนกุรอานแล้วสิฮะ พอหนูตาย ก็มีคนอ่านให้หนู หนูก็ได้เข้าสวรรค์ใช่ป่ะ....แช?”
“ฮืม.....” แชครางในลำคอ
“หนูดูดาวเทียมมุสลิม เค้าว่าอ่านกุรอาน แล้วนำไปปฏิบัติ จะทำให้เข้าสวรรค์”
“ดาวธง....ดาวเทียม สอนเลอะเทอะ...” แชเสริม
“งั้นหนูไม่เรียนกุรอานหละ เรียนไปก็ไม่มีประโยชน์เลยแช พอหนูตาย ก็มีคนอ่านกุรอานให้ หนูก็เข้าสวรรค์...อยู่ดี”
“ว่าแต่....แช....ฮะ”
“หนูสงสัยว่า นบีของเราสอนเราทำไมตั้งยี่สิบสามปี ก็ไม่เห็นยากเลยแช อัลเลาะฮฺให้นบีเอากุรอานมาให้ แล้วนบัก็ตายก็ได้นิฮะ อย่างไรเราก้อเข้าสวรรค์อยู่ดี พอมีใครตาย เดี๋ยวก็มีคนอ่านกุรอานให้เขาก็เข้าสวรรค์...จริงป่ะแช !”
“เอ็ง.....!!!”
“ไป....ไป๊....เองไปได้ล่ะ แชจะอ่านต่อ” แชเริ่มหงุดหงิด
แชก้มหน้าอ่านกุรอานต่อ แต่เบื้องลึกแกไม่วานจะขบคิดสิ่งซึ่งเด็กน้อยพูดทิ้งท้าย ยังคงก้องกังวานฝังโสตประสาทหูของแกอยู่แบบนั้น แบบนั้น และแบบนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น