การนั่งพักชั่วครู่ก่อนขึ้นละหมาดร็อกอะฮฺถัดไป

ภายหลังที่ผู้ละหมาดเงยจากสุญูดครั้งที่สอง ของร็อกอะฮฺที่หนึ่ง หรือร็อกอะฮฺที่สาม ก่อนจะลุกขึ้นยืนในร็อกอะฮฺถัดไป มีสุนนะฮฺให้ผู้ละหมาดนั่ง “อิสติรรอหะฮฺ” คือ การนั่งชั่วครู่ แล้วค่อยลุกขึ้นยืน ซึ่งขณะนั่ง“อิสติรรอหะฮฺ” ไม่มีการกล่าวดุอาอ์ใดๆ สำหรับการนั่ง ก็ให้นั่งเสมือนนั่งระหว่างสองสุญูด คือให้นั่งแบบอิฟติรอช ด้วยการแบเท้าซ้าย แล้วก้นทับเท้าซ้าย เท้าขวาชันขึ้น และนิ้วเท้าหันไปทางกิบละฮฺ หรือนั่งแบบ “อัลอิกฺกออฺ” ด้วยการที่เท้าทั้งสองยันพื้น ก้นทับเท้าทั้งสอง

รายงานจากท่านมาลิก บุตรของอัลหุวัยริษ ร่อฎียัลลอฮุอันฮ์ เล่าว่า เขาเห็นท่านรสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ละหมาด

“ซึ่งท่านรสูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม จะไม่ลุกขึ้น จนกว่าท่านรสูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม จะนั่ง(พัก)เสียก่อน” (บันทึกหะดิษโดยอิมามบุคอรีย์ หะดิษเลขที่ 780 และอบูดาวูด หะดิษเลขที่ 718 เป็นหะดิษที่เศาะเฮียะฮฺ)

แต่นักวิชาการบางท่าน ถือว่าการนั่ง“อิสติรรอหะฮฺ” ว่าไม่ใช่สุนนะฮฺของท่านบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม โดยเห็นว่าท่านนบีกระทำในบางครั้ง บางครั้งไม่ได้กระทำ และการทำส่วนๆอื่นๆจะมีการกล่าวดุอาอ์ หรือัลกุรอาน แต่ขณะนั่ง “อิสติรรอหะฮฺ” ไม่การกล่าวดุอาอ์ใดๆ

อัลค็อลลาลกล่าวว่า “ท่านอิมามอะฮิมัดได้เปลี่ยนทัศนะมาสู่หะดิษที่รายงานโดยมาลิก บุตรของอัลหุวัยริษ ร่อฎียัลลอฮุอันฮ์ เกี่ยวกับเรื่องการนั่งพัก ที่ท่านกล่าวว่า ยูสุฟ อิบนุมูซา บอกให้ฉันทราบว่า อบาอะมามะฮฺ ได้รับคำถามเกี่ยวกับการลุกขึ้นยืน เขาตอบว่า ท่านนบีลุกขึ้นยืนด้วยการยืดเท้าทั้งสองข้าง ตามหะดิษที่รายงานโดยริฟาอะฮฺ และอิบนิอัจลาน มีข้อความที่ชี้ให้เห็นว่า ท่านนบียืนขึ้นด้วยการยืดเท้าทั้งสองข้าง(คือไม่ได้นั่งพัก)

ได้มีมีรายงานมากมายจากบรรดาศอหาบะฮฺของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม และจากผู้ที่บอกถึงลักษณะการละหมาดของท่านนบีทั้งหมด แต่ไม่มีการระบุถึงการนั่งพักดังกล่าว จะมีกล่าวอยู่ในรายงานของอบีหุมัยดิน และมาลิก อิบนิลหุวัยริษเท่านั้น ถ้าการนั่งพักดังกล่าวเป็นแนวทางปฏิบัติของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ที่ทำเป็นประจำแล้ว ผู้พูดถึงลักษณะการละหมาดของท่านบี ทุกคนจะต้องกล่าวถึง เฉพาะการกระทำของท่านเฉยๆนั้น ไม่ชี้ได้ว่าเป็นสุนนะฮฺอย่างหนึ่งของการละหมาด

والله أعلم بالصواب