ทุกสรรพสิ่งย่อมมีผู้ริเริ่ม
ผู้ริเริ่มเท่านั้นที่รอบรู้เหนือสิ่งอื่นใด
จักรวาลทั้งมวลที่มนุษย์มองเห็น ดวงดาวรายล้อม พระอาทิตย์ส่องจ้า รวมถึงดาวฤกษ์ทุกดวง มีผู้เนรมิต มีผู้ควบคุมทั้งสิ้นผู้ทรงสามารถเหนือสิ่งอื่นใด ไม่มีผู้ใดเปรียบได้ดั่งพระองค์ ปุยเมฆที่มีรูปลักษณ์แตกต่างกัน โดยไม่ซ่้กันในแต่ละวัน
จะมีใครบ้างไหมจะขึ้นไปจัดระเบียบ รูปทรงให้มัน แท้จริงแล้วไม่มีพระเจ้าอื่นใดเสมอเหมือนพระองค์
ยกตัวอย่าง "สถาปนิก" ที่มีความสามารถในการออกแบบอาคารที่สูงตระหง่านและสวยงามสำหรับมวลมนุษย์นั้น เมื่อเสร็จสิ้นเนรมิตผลงานออกมาดูเพอร์เฟคที่ไร้ที่ติ แต่เมื่อเวลาผ่านไป อาคารเหล่านั้นเสื่อมสภาพตามอายุขัย วันหนึ่งอาคารเต็มไปด้วรอยร้าว ราวกับจะล้มลงในไม่ช้า ผู้ที่รู้ดีสุดเรื่องซ่อมแซมจุดบกพร่องมีเพียงผู้เดียว คือ สถาปนิกนั้นเอง เพราะเขาคือผู้ริเริ่มและออกแบบ
เมื่อโลกแบ่งชั้นระหว่างยุค ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มแปรเปลี่ยน เทคโนโลยีเริ่มก้าวหน้า มนุษย์เริ่มสร้างสิ่งใหม่ ๆ มากขึ้น แต่ละสมัยก็มิอาจมีมนุษย์หน้าไหนสร้างลมหายใจได้เลย และไม่มีมนุษย์หน้าไหน สร้างสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้สมบูรณ์แบบโดยไม่มีวันสูญหาย เว้นแต่มนุษยน์นั้นสร้างของเทียมที่นำเซลล์กำเนิดมาจากผู้เนรมิตที่แท้จริงทั้งปวง
"จงแซ่ซ้องสดุดีพระนามแห่งพระเจ้าของเจ้าผู้ทรงสูงสุด ผู้ทรงสร้างแล้วทรงทำให้สมบูรณ์" (ซูเราะฮฺ อัล-อะอฺลา : 1-2)
.............................
เขียนโดย : เพียงฉัน
อดทน เพื่อชัยชนะ โพส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น