ผู้รับเหมา – ทุกครั้งที่ผมได้กำไรก้อนใหญ่จากการรับเหมาก่อสร้าง ผมจะเดินทางมาทำหั๊จญฺเสมอ นี่เป็นครั้งที่สิบแล้วที่ผมมาทำหั๊จญฺ แล้วคุณล่ะทำอะไร และมาทำหั๊จญฺกี่ครั้งแล้ว
เจ้าหน้าที่กายภาพบำบัด – ตั้งแต่ผมจบมาทางกายภาพบำบัดและเริ่มทำงานเป็นนักกายภาพบำบัดเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมตั้งใจและเริ่มเก็บเงินเพื่อมาทำหั๊จญฺ จนปีนี้ผมเก็บเงินพอที่จะมาทำหั๊จญฺได้ ผมไม่รีรอเลยที่จะไปบริษัทบริการเรื่องหั๊จญฺ วันที่ผมจะนำเงินที่เก็บมาตลอด 30 ปีไปจ่ายแก่บริษัท วันนั้นแม่ของผู้ป่วยของผมคนหนึ่งเดินมาทักผมด้วยสีหน้าเศร้าว่า “วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายแล้ว ที่ฉันจะพาลูกชายมารักษาทำกายภาพบำบัดกับคุณ พ่อเขาตกงาน เราไม่มีเงินค่ารักษาเขาอีกแล้ว” ผมฟังเช่นนั้น ผมบอกนางว่า “เด๋วผมจะไปขอให้ทางโรงพยาบาลรับลูกคุณเป็นคนไข้อนาถา” ผมรีบไปพบท่านผู้อำนวยการ แต่ได้รับการปฏิเสธ ผมตื้ออย่างไร ท่านก็ไม่ตอบรับ ท่านบอกว่า “ทางโรงพยาบาลของเราไม่มีนโยบายเรื่องนี้เลย” ผมสงสารนางและลูกชายของนางมาก ผมเดินออกมาจากห้องผอ.ด้วยความผิดหวัง ผมครุ่นคิดว่า จะช่วยนางและลูกอย่างไร เพราะลูกของนาง หากได้รับการกายภาพอีกไม่กี่เดือนก็น่าจะหายเป็นปกติ ด้วยความสงสารนางและลูก ผมจึงตัดสินใจนำเงินที่เก็บมา 30 ปีไปจ่ายเป็นค่ารักษาให้ลูกของนางล่วงหน้าหกเดือน แล้วผมกลับมาบอกนางว่า “ผมติดต่อให้คุณเรียบร้อยแล้วนะ คุณสามารถพาลูกชายมารักษาได้อีกหกเดือน โดยไม่ต้องเสียค่ารักษาแต่อย่างใด” นางดีใจมากๆ นางดุอาให้ผมอย่างมากมายด้วยความปีติยินดี
ผู้รับเหมา – แล้วคุณเอาเงินที่ไหนมาทำหั๊จญฺละครับ
เจ้าหน้าที่กายภาพบำบัด – วันนั้นผมเดิมกลับบ้านพร้อมน้ำตา รู้สึกผิดต่ออัลลอฮฺที่เสมือนว่าตัวเองผิดสัญญาต่อพระองค์ว่า จะไปทำหั๊จญฺที่บ้านของพระองค์ปีนี้ ผมกลับถึงบ้านคิดแต่เรื่องหั๊จญฺจนผมเผลอหลับไป คืนนั้นผมฝันว่า “มีคนเรียกผมว่า คุณหัจญีสะอี๊ด คุณได้หั๊จญฺที่ดีงามแล้ว คุณได้ทำหั๊จญฺบนฟากฟ้าก่อนที่คุณจะได้ทำหั๊จญฺบนพื้นดิน” ผมตกใจตื่น ผมรู้ตัวว่า ตัวเองคงหมดโอกาสไปทำหั๊จญฺแล้ว แต่ผมก็ดีใจนะ ที่ในฝันมีคนเรียกผมว่า หัจญีสะอี๊ด เช้าวันนั้นมีเสียงโทรศัพท์จากท่านผอ. ท่านบอกผมว่า หุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลจะไปทำหั๊จญฺ แต่เขาต้องมีเจ้าหน้าที่กายภาพบำบัดไปด้วย คุณไปกับเขานะ ผมไม่รีรอเลยที่จะตอบตกลงท่านไป ขณะทำหั๊จญฺผมดูแลเขาอย่างดี จนเขาชื่นชมผมมาก ให้เงินผมมาส่วนหนึ่ง ผมจึงเล่าเรื่องของผมให้เขาฟัง เขาจึงตัดสินใจตั้งกองทุนอนาถาแก่ผู้ป่วยที่ยากจน และรับบุตรชายของสตรีคนนั้นเป็นคนไข้พิเศษ โดยเขาเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด และยิ่งกว่านั้นเขารับสามีของสตรีคนนั้นเป็นพนักงานในบริษัทของเขาอีกด้วย
ผู้รับเหมา – จึงลุกขึ้นมาหอมหน้าผากของเจ้าหน้าที่กายภาพบำบัดอย่างให้เกียรติ พร้อมบอกเขาว่า “ผมทำหั๊จญฺติดต่อกันมาสิบปี ผมเคยคิดว่า หั๊จญฺของผมคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับตัวเองมากๆ แต่วันนี้ ผมรู้สึกละอายต่อคุณมาก หั๊จญฺของคุณครั้งเดียวดีกว่าพันพันหั๊จญฺของผมเสียอีก ผมเดินทางไปบ้านของอัลลอฮฺ แต่สำหรับคุณ อัลลอฮฺทรงเชิญคุณไปที่บ้านของพระองค์”
...” หั๊จญฺ อิบาดะฮฺสำคัญยิ่งสำหรับผู้มีความสามารถทุกคน ความทุ่มเทอย่างมุ่งมั่น ความบริสุทธิ์ใจในการบำเพ็ญหั๊จญฺ และการควบคุมกายใจให้มุ่งสู่พระองค์อย่างแท้จริง คือสิ่งวัดคุณค่าของมัน มิใช่จำนวนครั้งแต่อย่างใดเลย “....
...........................
Abdulloh Nhoorag
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น