จิตใจอันงดงามล้ำเลิศ

วันหนึ่งท่าน ฮาซัน บิน อาลี อิบนิ อาบีฎอลิบ
กำลังนั่งอยู่ที่หน้าบ้านของท่านที่เมือง กุฟะฮฺ
จู่ๆ ก็มีชายอาหรับชนบท(บัดวีย์) คนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้
แล้วชี้มาที่ท่าน ฮาซันพร้อมกับด่าว่าท่านอย่างสาดเสียเทเสีย
เขาเอ่ยคำหยาบคายต่อหน้าท่านฮาซัน
ไม่ทันที่ท่านฮาซันจะหักห้าม เขาเอ่ยถึงท่าน อาลีและท่านหญิงฟาตีมะฮฺ
ซึ่งเป็นบิดามารดาของท่านฮาซัน แล้วก็ด่าท่านทั้งสองด้วยคำหยาบคายเช่นกัน
ท่านฮาซันมองดูเหตุการณ์ต่างๆ ด้วยความสงบ ท่านถามว่า...
"ทำไม่ท่านถึงด่าข้าและบิดามารดาของข้าล่ะ?"
แต่ทว่าอาหรับชนบทคนนั้นไม่ตอบว่ากระไร มิหนำซ้ำยังเพิ่มคำด่า
ที่รุนแรงขึ้นกว่าเดิมอีก ท่านฮาซันจึงลุกขึ้นเข้าไปใกล้เขาแล้วพูดขึ้นว่า
"โอ้ท่าน...บางทีท่านอาจจะหิว กระหายไป ป่วยไข้ก็ได้
หรือว่าท่านต้องการสิ่งใดจากข้ากระนั้นหรือ?"
แทนที่อาหรับคนนั้นจะตอบคำถาม เขากลับเพิ่มคำด่าว่าหนักขึ้นไปอีก
ในที่สุดท่านฮาซันจึงสั่งให้คนใช้ของท่านนำเอาเงินมาถุงหนึ่ง
มอบให้แก่ อาหรับชนบทคนนั้น
ท่านฮาซันกล่าวขึ้นด้วยความสุภาพอ่อนโยนว่า...
"โอ้ท่าน...ข้าขออภัยจากท่านด้วย ที่บ้านข้าไม่มีทรัพย์สินอันใดหรอก
นอกจากเงินถุงนี้แหละ เอาไปเถอะเราให้ท่าน"
เมื่อเห็นเช่นนั้นชาวอาหรับบัดวีย์นั้นถึงกับนิ่งอึ้ง
น้ำตาคลอเบ้าและอุทานออกมาว่า...
"ขอสาบานด้วยอัลลอฮฺ ข้าขอยืนยันว่า...
เจ้าคือหลานชายของท่านรอซูลุลอฮฺ ฉันมาที่นี่ มิได้มาขอสิ่งใดจากเจ้า
ข้าต้องการทดสอบจิตใจอันงดงามล้ำเลิศของเจ้าเท่านั้น
โอ้หลานของท่านศาสดา....!"
ชายคนนั้น "เข้าสวมกอด" ผู้ที่ "เขารักอย่างยิ่ง"
โดยไม่ได้เอาเงินในถุงนั้นไปแต่อย่างใด

.............................
อับดุลรอมาน หะระตี