อัสลามมุอาลัยกุมวาเราะฮมาตุลลอฮิวาบารอกาตุ

ครับ...มนุษย์ทุกคนล้วนปรารถนาชีวิต แต่ไม่ช้าก็เร็ว เขาก็ต้องได้พบกับความตาย ถึงแม้เขาจะทำอะไรเก็บไว้มากมาย แต่เมื่อความตายมาถึงมันก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันได้เตรียมตัว มนุษย์มักมีเป้าหมายที่จะสร้างความสำเร็จและความรุ่งเรืองขึ้นบนโลก แต่ความตายก็มาทำลายภาพลวงแห่งสำเร็จที่เขาได้วาดหวังไว้ ด้วยเหตุนี้ความตายจึงสอนเขาว่าเขาไม่มีอำนาจอะไรเลยก่อนตาย

เราจะต้องเรียนรู้ความจริงจากความตาย เพราะความลับของชีวิตถูกซ่อนไว้อยู่ในนั้น ความตายแสดงให้เราเห็นว่าเราไม่ใช่นายของตัวเอง เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงชั่วคราวเท่านั้นโลกนี้มิใช่สถานที่สำหรับการทำให้ความฝันของเราเป็นจริง ความตายสอนให้เรารู้ว่าเราควรจะมีชีวิตอย่างไรมันบอกให้เรารู้ถึงหนทางไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริงต่างหาก...!!!

วันอังคารที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2556

นางฮาวาอ์ถูกบังเกิดขึ้นมาอย่างไร ?




อิหม่ามอัลกุรฏูบีย์ กล่าวว่า : อาดัมได้ครองคู่กับนางฮาวาอ์ โดยที่เขาคือคนแรกที่ตั้งชื่อนางว่า "เฮาวาอ์" เพราะเหตุว่า นางถูกบังเกิดมาจากซี่โครงของเขานั่นเอง โดยที่เขาปราศจากความรู้สึกเจ็บ ดังหลักฐานการยืนยันว่า นางถุกบังเกิดมาจากซึ่งโครงของอาดัม จากตัวบทอัลกุรอานและอัลฮะดิษดังนี้ :
[พระองค์นั้นคือผู้ที่ได้ทรงบังเกิดพวกเจ้าจากชีวิตเดียว (อาดัม และได้ทรงให้มีขึ้นจากชีวิตนั้น ซึ่งคู่ควร (นางเฮาวาอ์) ของชีวิตนั้นเพื่อชีวิตนั้นจะได้มีความสงบสุขกับนาง]
(อัลกุรอาน 7 : 189)

รายงานจากอบีซัร : แท้จริงท่านร่อซูล (ศ็อลลัลลอฮูอะลัยฮิวะซัลลัม) กล่าวว่า : แท้จริงผู้หญิง(นางเฮาวาอ์) ถูกบังเกิดมาจากกระดูดซึ่โครงหนึ่ง (ของอาดัม) หากว่า (ใช้ให้นาง) ปฏิบัติตามสิ่งใดสักอย่าง (ในเรื่องการทำความดี แน่นอน) ท่านได้สร้างความแตกหักให้กับนางและในครอบครัวเสียแล้ว แท้จริงในตัวนางมีความคดเคี้ยว (เหมือนกระดูกซึ่โครง) และเป็นคลังแห่งอารมณ์ใฝ่ต่ำ
(บันทึกโดยอัดดารอนีย์)


.......อาดัมพำนักอยู่ในสวนสวรรค์

เมื่อมลาอิกะฮฺสุญูดต่ออาดัม แต่อิบลีสกับปฏิเสธที่จะไม่สูญูดต่ออาดัม อัลลอฮฺจึงบัญชาใช้ให้อาดัมและนางเฮาวาอ์ำพำนักอยู่ในสวนสวรรค์ ดังที่พระองค์ตรัสว่า : [และพระองค์ตรัสว่า : อาดัมเอ๋ย ! ทั้งเจ้าและคุ่ครองของเจ้า จงอยู่ในสวนสวรรค์นั้นเถิด แล้วจงบริโภค ณ ที่ใดก็ได้ที่เจ้าทั้งสองประสงค์ และเจ้าทั้งสองอย่าเข้าใกล้ต้นไม้นี้ (มิเช่นนั้แล้ว) เจ้าทั้งสองจะกลายเป็นผู้อยู่ในหมู่ผู้ที่อธรรม]
(อัลกุรอาน 7 : 17)

อาดัมและเฮาวาอ์เฝ้าระวังการล่อลวงของชัยฏอน [แล้วเราได้กล่าวว่า : โอ้อาดัมเอ๋ย ! แท้จริงนี่คือศัตรูของเจ้าและของภรรยาของเจ้า ดังนั้นอย่าให้มันทำให้เจ้าทั้งสองออกจากสวนสวรรค์ แล้วเจ้าจะได้รับความลำบาก แท้จริงในสวนสวรรค์นั้น เจ้าจะไม่หิว และจะไม่ต้องเปลืองกาย และแท้จริงในสวนสวรรค์นั้น เจ้าจะไม่กระหานย้ำ และจะไม่ตากแดด]
(อัลกุรอาน 20 : 117-119)

ขณะที่อาดัมและเฮาวาอ์พำนักอยุ่ในสวนสวรรค์ ชัยฏอนก็เริ่มสร้างความสงสัยเคลือบแคลงในใจให้เกิดขึ้นกับคนทั้งสอง [ต่อมาชัยฏอนมารร้ายได้กระซิบกระซาบเขา มันกล่าวว่า : อาดัมเอ๋ย ! ฉันจะชี้แนะแก่ท่านไปยังต้นไม้ที่อยู่เป็นนิจตลอดกาลและการมีอำนาจที่ไม่สูญสบายเอาไหม ?]
(อัลกุรอาน 20 : 120)

คือผู้ใดกินเข้าไปแล้ว เขาจะมีชีวิตอยู่ยืนนาน ไม่ตายและมีอำนาจตลอดไป นี่คือแผนการล่อลวงของมัน โดยทั่วไปแล้วเหมือนเป็นการสั่งสอน แต่เมื่อใดเล่า เมื่อเจ้าตัวถูกสาปแช่งจะเป็นผู้สั่งสอน ได้อย่างไร

อิบลิืส สาบานว่า มันจะหลอกลวง หลอกล่อคนทั้งสองให้จงได้ ดังที่พระองค์ตรัสว่า : [แล้วมันก็ทำให้ทั้งสองตกอยู่ในสิ่งที่มันต้องการอันเนื่องจากการหลอกลวง]
(อัลกุรอาน 7 : 22)

อิบนุอับบาส กล่าวว่า : (ชัยฏอน) มันได้หลอกลวงคนทั้งสอง (อาดัมกับเฮาวาอ์) โดยการสาบาน อาดัมคิดว่าคงไม่มีใครกล้าเอาอัลลอฮฺมาอ้างสาบานโดยการโกหก แต่แล้วมันก็หลอกลวง โดยทำการกระซิบการซาบและสาบานเท็จให้คนทัี้งสองเชื่อมัน แต่แล้วอาดัมก็ติดกับของมัน เขากับหลงเชื่อคำพูดขจองมัน ขณะเดียวกับจิตใจของอาดัมก็มีความอ่อนแอ ลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับพระผู้เป็นเจ้า และกินผลไม้สวรรค์ที่พระองึค์ทรงกับชับห้ามแตะต้องกัน [ดังนั้น เขาทั้งสองจึงกินจากต้นไม้นั้นสิ่งที่พึงสงวนของทั้งสองจึงถูกเผยแก่เขาทั้งสอง เขาทั้งสองจึงเริ่มเอาใบไม้ของสวนนั้นปกปิดบนตัวของเขาทั้งสอง]
(อัลกุรอาน 20 : 121)

รายงานจากท่านอบีกะอ์บ ได้กล่าวว่า : ท่านร่อซูล (ศ็อลลัลลอฮูอะลัยฮิวะซัลลัม) กล่าวว่า่ : แท้จริงอัลลอฮฺทรงบังเกิดอาดัมมาเป็นชายคนหนึ่ง ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ ผมดก เหมือนกับต้นอินทผลัมที่สูงใหญ่ เมื่อเขาได้ลิ้มชิมจากต้นไม้นั้น เครื่องอาภรณ์ของเขาก็ร่วงหลุดออกจากเขา เป็นครั้งแรกที่สิ่งพึงสงวนของเขาถูกเผยออกมา เมื่อเขามองไปที่สิ่งพึงสงวน เขาก็เริ่มอาการกระสับกระส่ายอย่างหนักในสวนสวรรค์ ต้นไม่ก็เอาผมของเขาไป แล้วเขาก็ลงมาจากต้นไม้ (อย่างลุกลี้ลุกบร) แล้วพระผู้ทรงเมตตา (อัลลอฮฺ) ก็ทรงเรียกเขาว่า : โอ้อาดัมเอ๋ย ! เจาจะหนีไปจากข้ากระนั้นหรือ ? เมื่ออาดัมได้ยิินคำพูดของพระผู้ทรงเมตตา (อัลลอฮฺ) เขาจึงกล่าวขึ้นว่า : โอ้พระผู้อภิบาลของข้าพระองค์ หากไ้ดเป็นเช่นนั้นไม่ แต่ทว่าข้าพระองค์เกิดความละอายเหลือเกิน
(บันทึกโดยอัลฮากิม)


............................
(จากหนังสือ : เรื่องเล่ากุรอาน เล่ม 1)

อดทน เพื่อชัยชนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น