ครั้งหนึ่ง ท่านญิบรีล ได้มาหาฉัน และได้กล่าวแก่ฉันว่า ....
"โอ้.! มุฮัมมัด เจ้าจะใช้ชีวิต (ยาวนาน) อย่างไร ? แต่สุดท้ายแล้ว เจ้าก็จะเป็นศพ เจ้าจะรักใครก็รักไปเถิด ถึงอย่างไร เจ้าต้องพลัดพรากจากเขาอย่างแน่นอน เจ้าจะกระทำสิ่งใดก็แล้วแต่เจ้าเถิด เจ้าจักต้องได้รับการตอบแทนอย่างแน่แท้ และโปรดจงรู้ไว้เถิดว่า เกียรติของมุอฺมินนั้นคือการละหมาดกลางคืน และความสูงส่งของมุอฺมินนั้นคือ การหลุดพ้นจากการพึ่งพามนุษย์”
(บันทึกโดยอัฏฏอบรอนี และอัลฮากิม)
โอ้ ผู้ที่กำลังลุ่มหลง ! เจ้ากำลังเล่นอะไรอยู่ ?
เจ้าหวังสิ่งนั้นสิ่งนี้ แต่ความตายอยู่แค่เอื้อม เจ้ากลับลืม
จงรู้เถิดว่า “ความอยาก” นั้นเปรียบเสมือนมหาสมุทร
ซึ่งเรือของมันคือดุนยา ขอเจ้าจงอย่าได้หลงทาง
เจ้ารู้ดีว่า... ความตายนั้น คือแขกที่มาเยือนโดยไม่มีการนัดหมาย
เจ้ารู้ดีว่า... ความตายนั้น รสชาติมิได้หอมหวาน
เจ้ารู้ดีว่า... วันหนึ่งจะได้เห็นเด็กกำพร้า หญิงหม้ายร้องไห้
เจ้ารู้ดีว่า... วันหนึ่งเจ้าจะถูกห่อด้วยผ้าขาว
เจ้ารู้ดีว่า... เจ้ามาจากดิน และจะกลับไปสู่ดิน
เจ้ารู้…เจ้ารู้…เจ้ารู้…
หรือเจ้าทำเป็นไม่รู้ ?
ท่านยาซีด อัรฺเราะกอชี หนึ่งในบรรพชนรุ่นแรก (ชาวสะลัฟ) ผู้มีความสมถะพูดกับตัวเองอยู่เสมอว่า
“โอ้ ยาซีด ! ใครจะละหมาดแทนเจ้า หลังจากเสียชีวิต ? ใครจะถือศีลอดแทนเจ้าหลังจากวิญญาณออกจากร่าง ? ใครจะทำหน้าที่แทนเจ้าในการทำให้พระผู้อภิบาลของเจ้าพอพระทัย ? โอ้ มนุษย์เอ๋ย พวกเจ้าจงร้องไห้และจงคร่ำครวญให้มากกับชีวิตที่เหลือของพวกเจ้าเถิด.!
โอ้.. ผู้ที่กุบูรฺกำลังร้องเรียกหา
โอ้.. ผู้ที่หลุมศพกำลังจะกลายเป็นบ้าน
โอ้ ..ผู้ที่ผืนดินกำลังจะเป็นที่นอน
โอ้ ..ผู้ที่ตัวหนอนกำลังจะเป็นมิตร
โอ้ ..ผู้ที่ความกลัวอย่างสุดขีดกำลังรออยู่ ! ”
ท่านอบู อัดดัรดาอฺ ซึ่งเป็นเศาะฮาบะฮฺที่มีชื่อเสียงได้ตักเตือนประชาชาติให้ระลึกถึงความตายว่า
“สามสิ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะแปลกใจ คือ คนที่วิ่งตามดุนยา ในขณะที่ความตายกำลังวิ่งตามเขาอยู่ คนที่กำลังละเลยจากการทำดี แต่เขารู้ดีว่าเขาจะไม่ถูกละเลยจากการสอบสวน คนที่หัวเราะได้เต็มปาก ทั้งๆ ที่เขาไม่รู้ว่าอัลลอฮฺพอพระทัยหรือกริ้วเขา
และสามสิ่งที่ทำให้ฉันร้องไห้ คือ การพลัดพรากจากท่านนบีและเศาฮาบะฮฺที่ฉันรัก ความน่าสะพรึงกลัวตอนที่ถูกปลุกขึ้นมาจากความตาย และการยืนต่อหน้าพระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก ในวันที่ความลับจะถูกเปิดเผย โดยที่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะไปยังสวรรค์หรือนรก”
ท่านอบูซัรฺ อัลฆิฟารี ซึ่งเป็นเศาะฮาบะฮฺอาวุโสท่านหนึ่งได้กล่าวว่า
“พวกเจ้าเกิดมาเพื่อตาย... พวกเจ้าสร้างเพื่อการสูญสลาย... พวกเจ้าขวนขวายเพื่อสิ่งดับสูญ... แต่พวกเจ้ากลับละทิ้งสิ่งที่ยั่งยืนถาวร”
note น่าจะเพียงพอแล้วที่ความตายได้มาเยือนกับคนที่เรารัก คนที่เรารู้จัก ในขณะที่ยังไม่สมควรแก่เวลาและอายุขัย จะเป็นบทเรียนเพื่อเตือนใจให้เราเร่งเรีบในการกลับตัว และเริ่มต้นสะสมเสบียงแห่งความดีก่อนที่เราจะหมดโอกาส จงอย่าชะล่าใจโดยคิดว่าเราอายุยังน้อย อย่าคิดว่าคงยังไม่น่าจะถึงเวลาของเรา เพราะความตายไม่มีกฏเกณฑ์ในการเรียงลำดับตามความดีหรืออายุขัย.... อินชาอัลลอฮ วัลลอฮุอะลัม
..............................................................................
Cr คัดย่อบางตอนจากในหนังสือโลกแห่งหลุมศพ
Dariyah Muslimah โพส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น