ตะวันลา…พาพิศ…ปิดม่านฟ้า
ปิดม่านตา…พาใจ…ไปสู่ฝัน
กาลเวลา…พาไกล…ไปอีกวัน
ชีวิตพลัน…สั้นลง…อย่างจงใจ
จะหลับตา…พาชวน…ให้หวนคิด
โอ้ชีวิต…ผิดพลาด…ขนาดไหน
เส้นทางยาว…ก้าวพา…มาแสนไกล
เหลือเพียงวัย…ให้เห็น…เป็นพยาน
สิ่งติดตัว…ชั่วดี…ที่บันทึก
กว่ารู้สึก…นึกกลัว…ตัวสังขาร
ไม่เป็นใจ…ให้จำ…ทำการงาน
ไร้อาม้าล…ผ่านสู่…ประตูชัย
ด้วยประพฤติ…ยึดติด…ผิดเกลือกกลั้ว
ชัยฏอนชั่ว…ยั่วยวน…ชวนหลงใหล
มัวจมปลัก…รักดุนยา…กว่าสิ่งใด
ล่วงเลยวัย…ให้เพลิน…สายเกินการ
เมื่อม่านใจ…ไม่ปิด…คิดเตาบะฮ์
สู่พันธะ…พระผู้ทรง…คงไพศาล
ขอพระองค์…ทรงตอบรับ…กับการงาน
ก่อนปราการ…ม่านชีวิต…จะปิดลง
...............................
ประชาชาติ อิสลาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น