เด็กคนนั้นเล่นซนจนผลัดตกบ่อลึกที่เตรียมก่อสร้างตึกแห่งหนึ่ง
เวลาผ่านไป หลายลมเฮือกจากเช้ายันเย็น
เขาเอาแต่ร้องไห้หลังจากพยายามตะเกียกตะกาย หลายครั้งหลายคราเพื่อเอาตัวเองขึ้นไปบนพื้น
เขาหมดสิ้นหนทางและความหวัง
ท้อแท้เหลือเกินเหนื่อยใจเหลือเกิน
จนมีเด็กชายรุ่นพี่อีกคนผ่านมาได้ ยินเสียงร้องไห้จึงตามมาเห็น
จึงเข้าช่วยเหลืออย่างทุลักทุเลเนื่องจาก หลุมนั้นลึกมากและห่างไกลบ้านผู้คน
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ
และแล้วเด็กน้อย ก็ขึ้นจากหลุมได้และซาบซึ้งในการช่วยเหลือครั้งนี้
จึงนับได้ว่ารุ่นพี่คน นี้คือผู้บุญคุณที่สุดในชีวิต
เขารีบวิ่งกลับไปที่บ้านและเล่าความให้คน ที่บ้านฟังถึงความเป็นมา
เวลาผ่านไปสิบปี
เด็กน้อยเดินทางมาศึกษาต่อที่กรุงเทพฯและได้เจอกับรุ่นพี่คนนั้นอีกครา
เขาเจอกับเพื่อนใหม่ที่ไม่ดี
เขาเริ่มเที่ยว
เริ่มมีแฟน
เริ่มสูบบุหรี่
และทำตัวออกห่างอิสลามในที่สุด
รุ่นพี่มีพระคุณคนนั้นได้ตักเตือนและห้ามปรามครั้งแล้วครั้งเล่า
จนในที่สุดคำตอบที่ได้รับกลับมาว่า "อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันอยู่ของฉันได้"
----------------------------------------------------
คราวตกหลุมสังคม อุบาทว์ทำไมไม่ยอมให้ใครมาฉุดล่ะ
ใยตกหลุมบ่อลึกจึงต้องการคนช่วยเหลือ
ทั้งๆที่บ่อนี้ที่เจอคือบ่อไฟนรกที่เลวร้ายกว่าบ่อก่อสร้างในวัยเด็ก นั้นหลายเท่านัก
...............................
อ้างจาก zadilam
ประชาชาติ อิสลาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น