ท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) และสหายของท่าน (อบูบักร) ได้หลบตัวอยู่ในถ้ำอับแสง ซ่อนตัวไว้ในความมืดมิด การขู่คำรามของเหล่าผู้ตั้งภาคีที่ติดตามล่าตัวท่านได้เงียบสงบลง ขณะที่ความมืดมิดได้คืบคลาน เวลาพักผ่อนที่มาถึงทำให้เปลือกตาของท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ต้องปรือปิดลง ท่านวางศีรษะลงนอนบนตักรอบูบักร (ร่อฎียัลลอฮุอันฮ์)
ขณะที่ท่านนบีอยู่ในสภาพนั้น เท้าของอบูบักรที่กำลังอุดรูงูอยู่ก็ถูกฉก แต่ท่านกลับไม่ขยับตัวไปไหนด้วยเกรงว่าจะทำให้ท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ตกใจ หรือตื่นขึ้นมา
ด้วยความเจ็บปวดน้ำตาของอบูบักร (ร่อฎียัลลอฮอุอันฮ์) ได้หยดลงบนใบหน้าของท่านรสูล (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม)
ท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) จึงตื่นขึ้นแล้วกล่าวว่า
"ท่านเป็นอะไรหรืออบูบักร?"
อบูบักรจึงเล่าให้ท่านนบีฟังถึงการกระทำของตนเอง
ท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) จึงยกมือขึ้นขอดุอาอ์ต่ออัลลอฮฺ
"โอ้อัลลอฮฺได้โปรดให้อบูบักรอยู่พร้อมกับฉัน ณ ตำหน่งเดียวกันในวันกิยามะฮ์ด้วยเถิด"
แล้วอัลลอฮฺ ตะอาลา ก็ประทานวะฮฺีย์ลงมาให้แก่ท่านนบี ว่า
"ความจริงอัลลอฮฺได้ตอบรับดุอาอ์ท่านแล้ว"
อุมัร อิบนุลค็อฏฏ็อบ (ร่อฎียัลลอฮอุอันฮ์) จึงกล่าวว่า
"ขอสาบานต่อผู้ที่ชีวิตฉันอยู่ในอุ้งพระหัตถ์ของพระองค์ คืนนั้นของอบูบักรมีความประเสริฐกว่าเวลาทั้งหมดของวงศ์วานอุมัร"
.....................................
101 เรื่องเล่า จากชีวิต "อบูบักร อัศศดดีก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น