เคยเข้าใจว่า...การทำให้คนอื่นยิ้ม
และหัวเราะร่านั้นเป็นการหยิบยื่น
สิ่งดีดีให้...
แต่หารู้ไม่ว่าหากมันเกิดในปริมาณ
ที่มากจนเกินไป ... ผู้ที่เป็น 'สาเหตุ'
ทำให้ผู้อื่นหัวเราะจำต้องพิจารณาตัวเอง...
ฉันโยนคำถามให้ตนเองลองตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า..กี่มากแล้ว ที่ความขำขัน(อันมีเราเป็นสาเหตุ)
ได้ฆาตกรรม 'เวลาในการซิกรุลลอฮฺ' ของพี่น้องอย่างเลือดเย็น
อัสตัฆฟิรุลลอฮฺ !!
เรามัวแต่พยายามสร้าง ""รอยยิ้ม"" ที่ไม่มีสาระใดใดเหลือออยู่เลย..เพียงเพื่อแลกกับรอยยิ้มที่ปรากฏตัว
เพียงไม่กี่วินาที..
และเพียงเพื่อ ""เสียงหัวเราะ""
ที่ไม่ทำให้หัวใจ""อ่อนนุ่มลง""แม้แต่น้อยการกระทำที่ไร้น้ำหนักบนตราชั่งเช่นนี้หรือที่เรายังพยายามจะทำ ?
"ความสงบ" อาจเป็นคนละเรื่องกัน
กับ "ความสุข"
ไม่ใช่เรื่องแปลกและยากจะเข้าใจ
ที่คนหัวเราะทั้งวันจะมี 'ความสุข'
แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับหัวใจที่รักสนุก..จะเต็มไปด้วย 'ความสงบ'..
ดังนั้น มันคงจะดี หากเรามาช่วยกัน
สร้างความสงบใจ ให้แก่กันและกัน ดีกว่ามุ่งเน้นความสุขแกนๆที่แสนจะไม่จีรัง อย่าง ""เสียงหัวเราะ""
และเพราะเสียงหัวเราะจากลำคอ ... มิอาจเทียบได้กับการเคลื่อนไหว
อันแผ่วเบาของริมฝีปากที่ซิกรุลลอฮฺ
أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
"ด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮฺเท่านั้น จะทำให้จิตใจสงบสุข" (13:28)
[/size]จำไว้นะ...ความสุข สร้าง รอยยิ้ม ที่ 'แก้ม'แต่ ความสงบ สร้าง รอยยิ้ม ที่ 'หัวใจ'
...................
แวนิต้า โรส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น