ยามเราเป็นเด็กและเยาวัย พ่อแม่ท่านคอยดูแลเอาใจใสกับตัวเราผู้เป็นลูกเป็นอย่างดี
แต่ยามที่ท่านแก่ชรา เรากลับทอดทิ้งท่านให้อยู่ตามลำพัง ความแก่ชรา
ทำให้ท่านอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ดีอย่างตอนที่ท่านยังอยู่วัยฉกรรจ์
เราในฐานะลูกทำไมถึงปล่อยท่านไว้เพียงลำพังเล่า
เราไม่คิดถึงเมื่อตอนที่เราไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้บ้างหรือ?
มีพ่อแม่นี่แหละที่คอยพยุงเราให้ลุกขึ้นเดินและคอยชี้แนะแนวทางให้เราเดินไปบนเส้นทางที่ถูกต้อง
แน่แท้ท่านรสูลได้กล่าวย้ำสำหรับผู้ที่อยู่กับพ่อแม่ที่แก่ชราของเขา
แต่ไม่ดูแลท่านทั้งสอง เขาผู้นั้นจะไม่ได้รับการตอบแทนสำหรับความพยายามนั้น คือ
สวรรค์ ตรงกันข้ามหากเราผู้เป็นลูกคอยดูแลพ่อแม่ยามแก่ชรานั้น
สิ่งตอบแทนจากพระองค์อัลลอฮฺตะอาลา ก็คือ สวรรค์ เช่นเดียวกัน สรุปได้ว่าพ่อแม่คือสวรรค์หรือนรกของลูกๆของเขานั้นเอง
รายงานจากท่านอบูอุร็อยเราะฮฺ
(ร่อฎียัลลอฮุอันฮุ) เล่าว่า
“ครั้งหนึ่ง
ท่านนบี(ศ็อลลัลลอฮฺอุอะลัยฮิวะซัลลัม)กล่าวว่า : ขอให้เขากลายเป็นดิน
ขอให้เขากลายเป็นดิน
มีคนถามว่า : ท่านรสูลลุลลอฮฺ
คนนั้นเป็นใครซิ?
ท่านกล่าวว่า : คนที่เห็นพ่อแม่คนหนึ่งคนใดหรือทั้งสองของเขาในยามแก่ชราแต่ไม่ได้เข้าสวรรค์” (บันทึกหะดิษโดยอิมามมุสลิม เลขที่ 326189)
รายงานจากท่านอบูอุมามะฮฺ(ร่อฎียัลลอฮุอันฮุ)
เล่าว่า
“ชายคนหนึ่งได้ถามท่านนบี(ศ็อลลัลลอฮฺอุอะลัยฮิวะซัลลัม)
ว่า : ท่านรสูลุลลอฮฺ พ่อแม่มีสิทธิ์อะไรเหนือลูกๆของตน?
ท่านตอบว่า : พวกเขาคือสวรรค์ของพวกท่านและนรกของพวกท่าน” (บันทึกหะดิษโดยอิมามอิบนุมาญะฮฺ)
والله أعلم بالصواب
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น