เรื่องเล่าจากภรรยาคนหนึ่ง
วันก่อนโชคดีที่จองตั๋วรถไฟได้กลับไปเยี่ยมบ้านแม่
พอขึ้นรถไฟกลับเห็นมีหญิงคนหนึ่งนั่งบนที่นั่งเรา
สามีสะกิดให้ฉันนั่งข้างตัวเธอ แต่ไม่ยักทวงคืนที่นั่งจากหญิงนั้น
ฉันสังเกต เห็นขาขวาของเธอไม่สมประกอบ
จึงเข้าใจเหตุผลที่สามีไม่ทวงคืนที่นั่ง
สามียืนตั้งแต่ต้นทางอำเภอหาดใหญ่จนกระทั่งถึงยะลา
โดยไม่เอ่ยปากทวงคืนที่นั่งจากหญิง เมื่อถึงปลายทางลงจากรถแล้ว
ฉันถามสามีด้วยความห่วงใยในความเมื่อยล้า
“เอื้อเฟื้อที่นั่งก็ถือว่าใจบุญสุนทานอยู่จริง แต่จากหาดใหญ่ถึงยะลา
ระยะทางยาวนานเช่นนี้ ก็น่าจะขอให้เธอลุกขึ้นยืนสับเปลี่ยนให้คุณนั่งบ้าง”
สามีกลับตอบว่า
“คนเขาต้องทนความยากลำบากตลอดชีวิต เราแค่ไม่สะดวกสบาย
เพียง 3 ชั่วโมงเอง”
ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมากเมื่อได้ยินสามีพูดเช่นนี้ มีสามีเป็นคนดี
ใจเมตตาแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกนี้อบอุ่นและน่าอยู่ขึ้นมาก
โอ้ อัลลอฮฺ โปรดทรงบันดาลสามีที่ดี แก่บรรดามุสลิมะห์ทั้งหลายด้วยเถิด
..................................
อับดุลรอมาน หะระตี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น