พี่น้องผู้ใคร่ครวญต่อวันสิ้นโลกทั้งหลายครับ
ถึงเวลาที่พี่น้องทั้งหลายจะใคร่ครวญถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหรือยังครับ
ความโกลาหลที่เกิดขึ้น ณ สองประเทศนั้นบ่งบอกถึงสัญญาณวันกียามัตแล้วหรือยังครับ หรือพี่น้องยังนอนหลับ สบายกับความเพลิดเพลินในแต่ละวันอยู่ครับ
พี่น้องครับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันมิได้ทำให้อีหม่านท่าน ความยำเกรงของท่าน เพิ่มมากขึ้นเลยกระนั้นหรือครับ
หรือท่านต้องได้รับถึงการทดสอบอย่างนั้นก่อนถึงท่านจะกลับไปสู่อิสลาม ถึงท่านจะสำนึกในความผิด ถึงท่านจะละเลิกชมละครน้ำเน่า หรือรายการเพลงต่างๆที่ทำให้ท่านหลงลืมการค้นคว้าอิสลามเพื่อเป็นเสบียงของท่านเมื่อวันดังกล่าวมาถึงครับ
พิจารณาและใคร่ครวญเถิดครับ
อีกไม่กี่วัน อีกไม่กี่ปี ความโกลาหลที่ยากต่อการคิดและคำนวญกำลังจะมาถึงแล้วครับพี่น้องเอ๋ย อย่าหลงกับดุนยาอีกเลย กลับมาศึกษาอิสลามอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียที
พี่น้องครับ
เมื่อวันหนึ่ง
วันแห่งการฟื้นคืนชีพมาถึง
เราคงรู้สึกอยากแก้ไขอะไรหลายๆอย่างในชีวิตที่ผ่านมา
เรื่องราวในอดีตที่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องสนุกสนาน
แต่มันกลับขมขื่นยิ่ง ณ วันนั้น
วันที่เราเดินควงแขนกับต่างเพศ
ทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน
วันนั้นที่เรามีความสุขเหลือเกิน ใจสองเราอยู่ใกล้ชิดกัน
วันที่เราละเลยไม่ใส่ใจกับเวลาของการละหมาด
จนเวลาล่วงเลยผ่านมา เราก็ยังทำเป็นเฉยชา
วันที่หูของเราเคล้าแต่เสียงเพลง
มากกว่าที่มันจะฟังเสียงกุรอ่าน
วันที่ปากของเรากัดกินเนื้อพี่น้องที่ตายไปแล้ว
มากกว่าที่จะเปล่งคำพูดเพื่อตักเตือนกัน
วันที่สองมือของเราถูกขยับเพื่อใช้แช็ทกับเพื่อนข้ามคืนอย่างไร้สาระ
มากกว่าที่มันจะถูกหยิบจับเพื่อการบริจาค
วันที่นิ้วของเราถูกใช้เพื่อกดเบอร์โทรศัพท์หาใครบางคน
มากกว่าที่มันจะขยับกดซีดีบรรยาย
วันที่น้ำตาของเราถูกหลั่งเพื่อดูบทพระเอกพร่ำกับนางเอกก่อนตาย
มากกว่าที่มันจะถูกหลั่งเพื่อการเกรงกลัวอัลลอฮฺ
วันที่สองเท้าของเราย่ำเข้าไปในโรงหนังทุกอาทิตย์
มากกว่าที่มันจะถูกย่ำไปมัสยิดทุกเวลา
วันนี้ของเรา...ยังไม่ถึงวันนั้น
วันที่ท่านจะไม่พูดอะไร นอกจากเท้าของท่าน มือของท่าน
จะเป็นผู้ตอบเอง
ท่านยังมีเวลาที่จะกลับตัว เตาบัต
แก้ไขในวันข้างหน้าให้อยู่บนเส้นทางที่เที่ยงธรรม
อย่าหลอกตัวเอง ว่าอีกนาน กว่าความตายจะมาถึง
อย่าหลับตา โดยที่ไม่นึกถึงเลยว่า พรุ่งนี้ท่านอาจจะไม่ตื่น
อย่าทำเป็นรู้ดี ว่าตอนนี้ฉันทำบุมากมายเพียงพอแล้ว
อย่าปิดหู หากมีคนมาบอกท่านว่า เพื่อนของท่านนั้นถึงแก่อะลแล้ว
อย่าเดินผ่านกุโบร์ โดยที่ท่านไม่เหลียวมองมันเลยว่า
วันหนึ่งฉันก็ต้องอยู่ในนั้น
วันแห่งการฟื้นคืนชีพ ใกล้มาถึงแล้ว
โลกใบกลมเบี้ยวๆใบนี้ แก่มากแล้ว เหนื่อยมากแล้ว
อีกไม่นานก็ต้องดับสู
แต่มนุษย์ยังคงต้องตื่นอีกครา
เพื่อเรียกมาสอบสวนและให้ผลตอบแทนในสิ่งที่กระทำไว้บนดุนยา
เป็นวันซึ่งไม่มีใครช่วยเหลือใครได้เลย......
'และจงเกรงกลัววันหนึ่ง ซึ่งในวันนั้นไม่มีใครสามารถที่จะช่วยใครได้แต่อย่างใด
และการไถ่โทษแทนจากใครก็จะไม่เป็นที่ยอมรับ
การขอไถ่แทนก็จะไม่เป็นประโยชน์แก่ใคร
และผู้ที่ทำผิดทั้งหลายจะไม่ได้รับการช่วยเหลือ'
อัลบากอเราะฮฺ : 123
...เพราะรักจึงตักเตือน
วัสสลาม ^___^
...............................
ประชาชาติ อิสลาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น