จำเป็นสำหรับผู้ตัดสินชี้ขาดปัญหาศาสนา หรือเป็นผู้พิพากษาจะต้องยึดตามกิตาบุลลอฮฺ และสุนนะฮ และต้องค้นหาความจริง ต้องห่างไกลจากทุกๆสิ่งที่จะทำให้เกิดความลังเล ไม่ชี้ขาดขณะที่มีความโกรธจัด หิวจัด จิตใจไม่แน่นอน เกิดความกลัว เศร้าหมอง ง่วงนอน หันเหอออกจากความถูกต้อง และความเข้าใจอันละเอียดอ่อน
รายงานจากท่านอัมร์ อิบนุ ชุอัยบ์ จากบิดาของเขา จากปู่ของเขา เล่าว่า เมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้แต่งตั้งมุอาษไปปกครองแคว้นเยเมน โดยท่านได้กล่าวแก่มุอาษว่า
ความว่า
“ท่านจะตัดสินพิพากษาด้วยอะไร? เขาตอบว่า : ด้วยคัมภีร์ของอัลลอฮฺ ท่านถามว่า ; ถ้าเจ้าไม่พบ (ในคัมภีร์) เขาตอบว่า : ด้วยสุนนะฮฺของท่านรสูลุลลอฮฺ ท่านถามว่า : ถ้าไม่พบในสุนนะฮฺเล่า เขาตอบว่า : ก็จะใช้ทัศนะของฉัน”
รายงานจากท่านอบีบักเราะฮ์ ว่า ฉันได้ยินท่านรสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า
ความว่า
“ผู้ตัดสินนั้นจะไม่ตัดสินคดีความในระหว่างคู่กรณี โดยที่เขากำลังโกรธอยู่” (บันทึกโดยอิมามบุคอรีย์ และมุสลิม)
والله أعلم بالصواب
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น