รายงานจากอบีหุร็อยเราะฮฺ ร่อฎียัลลอฮุอันฮุม เล่าว่า
เขาได้ยินท่านรสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า
“ปรากฏว่ามีสตรี 2 คน
โดยที่แต่ละคนมีลูกชายคนละคน
หมาป่าได้มา แล้วกัดเอาลูกชายของคนหนึ่งไป
ผู้เป็นแม่ก็กล่าวว่าหมาป่ามันเอาลูกของเธอไปแล้ว
สตรีอีกคนหนึ่งกล็กล่าวว่า : ที่จริงในเป็นลูกชายของเธอต่างหาก
แล้วสตรีทั้งสองจึงนำเรื่องมาให้นบีดาวู๊ดตัดสิน
นบีดาวู๊ดจึงได้ตัดสินให้เด็กเหลืออยู่เป็นลูกชายของสตรีคนโต
แล้วสตรีทั้ง 2 คน ก็ได้ไปหานบีสุลัยมาน ซึ่งเป็นบุตรชายของนบีดาวู๊ด อะลัยฮิสสลาม
แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท่านทราบ
ท่านจึงกล่าวว่า : จงเอามีดมาให้ฉันเล่มหนึ่งฉันจะตัดเด็กที่เหลือนี้
แบ่งให้เจ้าทั้งสองคนๆละครึ่ง
แล้วสตรีคนเล็กก็ได้กล่าวว่า : ท่านอย่าทำอย่างนั้นเลย
ขออัลลอฮฺได้โปรดเมตตาแก่ท่านด้วยเถิด เด็กคนนั้นเป็นลูกของนางเอง
ดังนั้นท่านจึงตัดสินให้เป็นลุกชายของสตรีคนเล็ก”
ท่านนบีสุลัยมานมีเจตนาที่จะใช้วิธีอย่างนี้
เพื่อที่จะได้ทราบถึงแม่ที่แท้จริงของเด็ก
เมื่อท่านได้กล่าวว่า จงเอามีดมาเล่มหนึ่งเพื่อจะใช้หั่นเด้กที่เหลืออยู่ออกเป็น 2 ท่อน
ความสงสารของแม้ที่แท้จริงมีปรากฏขึ้นมา
และปฏิเสธให้ฆ่าลูกของนาง
ท่านสุลัยมานจึงได้หลักฐานว่าลูกคนที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นเป็นลูกของนาง
พระองค์อัลลอฮฺ ศุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้เล่าเรื่องของท่านนบีดาวู๊ด และสุลัยมานไว้ในอัลกุรอาน สุเราะฮฺอัล-อัมบิยาอ์ 21 อายะฮฺที่ 78-79 ว่า
وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ ( 78 ) อัล-อันบิยาอ์ - Ayaa 78
"และจงรำลึกถึงเรื่องราวของดาวูดและสุลัยมาน เมื่อเขาทั้งสองได้ตัดสินใจเรื่องไร่นาเมื่อฝูงแกะของชนหมุ่หนึ่งได้หลบเข้าไปกินพืชในเวลากลางคืน และเราเป็นพยานต่อการตัดสินของพวกเขา"
فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ ( 79 ) อัล-อันบิยาอ์ - Ayaa 79
"ดังนั้น เราได้ดลใจให้สุลัยมานเข้าใจการตัดสินนั้น และเราได้ให้ความเฉลียวฉลาดและวิชาความรู้ที่หลักแหลมแก่แต่ละคน และเราได้ทำให้ภูเขาและนกแซ่ซร้องสดุดีร่วมกับดาวูด และเราเป็นผู้กระทำสิ่งเหล่านี้"
บรรดานักอิบายอัลกุรอาน ได้กล่าวว่า ;
และได้หลบเข้าไปในไร่พืชแล้ว ทำให้เกิดความเสียหาย
เจ้าของไร่พืชจึงได้ทะเลาะกับเจ้าของแกะ
เรื่องก็ได้ถุกยกไปยังนบีดาวู๊ดเพื่อให้ตัดสินชี้ขาด
นบีดาวู๊ดจึงได้ตัดสินสินให้แกะเป็นของเจ้าของไร่พืช
แล้วคู่กรณีทั้งสองจึงได้ออกมาจากท่านนบีดาวู๊ด
และผ่านไปที่นบีสุลัยมาน ท่านจึงถามทั้งสองว่า : ข้อตัดสินระหว่างเจ้าทั้งสองเป็นอย่างไร?
ท่านทั้งสองจึงเล่าให้ท่านฟัง
แล้วท่านนบีสุลัยมานจึงได้กล่าวว่า : หากฉันเป็นผู้ตัดสินเรื่องของเจ้าทั้งสองละก็ ฉันก็จะตัดสินให้เหมาะสมแก่ทั้งสองฝ่าย
แล้วคำพูดนั้นจึงรู้ไปถึงนบีดาวู๊ด ท่านจึงได้เรียกสุลัยมานไปหาแล้ว
กล่าวว่า เจ้าจะตัดสินอย่างไรในเรื่องนี้ ?
สุลัยมานตอบว่า ; จงเอาแกะไปไว้ที่เจ้าของไร่ โดยเอาประโยชน์จากนมของมัน
ลูกที่มันเกิดมา ขนของมันและประโยชน์อื่นๆอีก
ให้เจ้าของแกะปลูกพืชในไร่ของเจ้าของไร่เช่นดังที่เขาปลูก
เมื่อพืชเติบโตเหมือนเดิม เช่นในวันที่แกะเข้าไปกินแล้ว
ก็ให้เอาแกะของเขาคืนไป
และแล้วนบีดาวู๊ด จึงได้กล่าวว่า ข้อตัดสินก็ให้เป็นไปดังที่เจ้าได้ตัดสินชี้ขาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น