เด็กผู้ชายคน๑พูดกับพ่อของเขาว่า‘ฉันเห็นผู้หญิงคน๑และฉันปรารถนาจะแต่งงานกับ
หล่อน หล่อนเป็นผู้หญิงที่มีหน้าตา
งดงามมากและมีดวงตาเป็นประกายใครเห็นต้องสะกดใจ’
พ่อตอบลูกชายไปว่า: ได้สิลูกรัก ไปพาผู้หญิงคนนั้นมาสิ เมื่อผู้เป็นพ่อ
ได้เห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นเขาเองก็ หลงไหลในความงามของหล่อนและกล่าวแก่ ลูกชายว่า: ‘ลูกไม่คู่ควรกับผู้หญิงคนนี้เลยหล่อน
ต้องการ ใครสักคนที่มีประสบการณ การดํารงชีวิตและ หล่อนสามารถพึ่งพาเขาได้ ใครสักคน..ใครสัก คนอย่างพ่อ’
ลูกชายประหลาดใจต่อท่าทีของพ่อจึง
บอกแก่ผู้ เป็นพ่อว่า: ‘หล่อนจะแต่งงานกับผมไม่ใช่พ่อ’ จากนั้นพวกเขาเริ่มถกเถียงและต่อสู้กัน จนสุดท้ายทั้งสองจึงตัดสินใจไปเจรจากันที่ สถานีตํารวจเพื่อจัดการปัญหานี้
เมื่อพวกเขาเล่าปัญหานี้ให้แก่เจ้าหน้า
ที่ตํารวจฟัง ตํารวจจึงกล่าวขึ้นว่า: ‘พาผู้หญิงคนนั้นมาและถามหล่อนว่า
หล่อนคิด เห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้’
เมื่อเจ้าหน้าที่ตํารวจได้เห็นความงดงามของผู้ หญิงคนนี้เขาจึงกล่าวแก่ชายอีกสองคน
(ผู้เป็นลูกชายและพ่อของเขา) ว่า: ‘หล่อนไม่คู่ควรกับพวกคุณ หล่อนต้องการใครสักคนที่มีชื่อเสียง และเกียรติยศอย่างเช่นฉัน’ จากนั้นชายทั้งสามคนเริ่มต่อสู้กันสุดท้ายจึง ตัดสินใจไปหารัฐมนตรีเพื่อให้แก่ปัญหานี้ ครั้นเมื่อรัฐมนตรีได้เห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้น เขาจึงกล่าวขึ้นว่า: ‘หล่อนควรจะแต่งงานกับรัฐมนตรีอย่างฉัน’
ข่าวนี้รู้ถึงพระราชาและพระองคทรงเรียกคน เหล่านี้เขาพบเพื่อจะช่วยแก้ไขปัญหานี้ให้ แต่เมื่อ พระราชายลโฉมของผู้หญิงคนนั้นพระองคกล่าว ขึ้นว่า:‘ผู้หญิงคนนี้จะแต่งงานกับฉัน’
และแล้วชายทั้งห้าคนจึงต่อสูกันท้ายที่สุดผู้หญิงคนนั้นจึงกล่าวขึ้นว่า: ฉันมีขอเสนอแก่พวกท่าน ฉันจะออกตัววิ่งและใครก็ตามที่สามารถ
จับฉันได้ เป็นคนแรกเขาจะได้เป็นเจ้าของของฉัน.. เมื่อหล่อนเริ่มออกวิ่งเด็กผู้ชายคนนั้นพ่อของเขา ตํารวจรัฐมนตรีและพระราชาก็วิ่งตามเพื่อ ต้องการจับหล่อน ทันใดนั้นเองผู้ชายทั้งหาคนก็พลัดตกลง
ไปใน หลุมใหญ มืดและลึกสุดลูกหูลูกตา
ผู้หญิงคนนั้นขยับเขาไปดูที่ปากหลุมยิ้มที่มุม ปากพร้อมกับกล่าวว่า: ‘คราวนี้รู้แล้วยังว่าฉันเป็นใคร?’ . . ฉันนี่แหละ- ดุนยา! ที่ผู้คนส่วนใหญ่ต้องการไล่จับและอยาก
ได้ฉัน มาครอบครอง พวกเขาต่างแข่งขันกันจนหลงลืมศาสนาของพวกเขาจนกระทั่งพวกเขาต้องลงไปอยูใต้
ดิน ณ.ตอนนั้นพวกเขาปฏิเสธฉันซึ่งมันไม่มี
ประโยชนใดๆอีกแล้ว เพราะฉันได้เขาไปครอบครองทุกๆอย่างของ เขาเสียแล้ว....,
اسغفر الله
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น