หนังสมัยนี้ก็มีที่มาจากละครเวทีสมัยก่อน ละครมีมาช้านาน กล่าวกันว่ามีมาตั้งแต่สมัยกรีกโบราณ หรือสามารถพูดได้ว่ามีมาแต่ก่อนยุคนบี ศอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ก็ว่าได้
สิ่งที่ทุกฝ่ายยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้งคือ ท่านนบี ศอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม. ศ่อฮาบะห์ ตาบิอีน และรุ่นต่อๆมา อีกเกือบหลายร้อยปี ไม่เคยมีใครนำละครมาเป็นสื่อในการเผยแผ่ศาสนา หรือสร้างความเข้าใจในเรื่องศาสนา
การที่คนในยุคก่อนโน้นไม่ทำ เราลองมาหาคำตอบสิว่าเพราะอะไร
ข้อหนึ่ง. เขาไม่รู้ว่าละครนี้ดีสำหรับการเผยแผ่ ก็เลยจึงไม่ทำกัน นบีก็ไม่รู่ ศีอฮาบะห์ก็ไม่รู้
ปราชญ์ในยุคต่อๆมาก็ไม่รู้ มีแต่พวกเราในยุคนี้เท่านั้นที่รู้ว่าดีและถูกต้อง จึงทำกัน คนยุคก่อนสู้เราไม่ได้
ข้อสอง. พวกท่านเหล่านั้นรู้เหมือนกับเรารู้ แต่ละเลย. ไม่คิดก้าวหน้า ขี้เกียจ สู้พวกเราไม่ได้ขยันกว่า มึความคิดก้าวหน้ากว่า
ข้อสาม ละครเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ในยุคก่อน เพราะต้องอาศัยเทคโนโลยี่มากมาย พวกเข้าไม่มีสิ่งนี้ ก็จึงเลยไม่ได้ทำ เช่นการใช้เครื่องขยายเสียง. ไมค์โครโฟน เป็นต้น
ข้อสี่ ละครเผยแผ่อิสลาม หากพวกเขาจะทำก็ทำได้ แต่เพราะเห็นว่ามันไม่ใช่สื่อที่ถูกต้อง ที่จะนำมาเผยแผ่อิสลาม. หรือนำมาสร้างความเข้าใจอิสลามแก่ผู้ไม่ใช่มุสลิม พวกเขาจึงเลยไม่ทำ
..........................
อ. อิสฮาก พงษ์มณี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น