อัซซัรกะชีย์ กล่าวว่า
قَالَ الشَّافِعِيُّ : " مَنْ اسْتَحْسَنَ فَقَدْ شَرَّعَ " . وَهِيَ مِنْ مَحَاسِنِ كَلَامِهِ . قَالَ الرُّويَانِيُّ : وَمَعْنَاهُ أَنْ يَنْصِبَ مِنْ جِهَةِ نَفْسِهِ شَرْعًا غَيْرَ شَرْعِ الْمُصْطَفَى .
อิหม่ามชาฟิอี กล่าว่า ใครเห็นดี( คือ คิดบิดอะฮขึ้นมาแล้วเห็นว่าดี) แน่นอนผู้นั้นได้ตั้งบัญญัติขึ้นใหม่ และมันคือ ส่วนหนึ่งจากความสวยงานของคำพูดของเขา ,อัรเรายานีย์ กล่าวว่า “ความหมายของมันคือ การที่เขากำหนดบทบัญญัติที่มาจากความคิดเขาเอง อื่นจากบทบัญญัติของอัลมุสฏอฟา(หมายถึงนบี ศอ็ลฯ) – ดู อัลบะหรุลมุฮีด 8/96 เรื่องอัลอิสเตียะซาน
อิหม่ามชาฟิอี (ร.ฮ) กล่าวว่า
وَاَمَّااَنْ نُخَالِفَ حَدِيْثًا عَنْ رَسُوْلِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثَابِتًا عَنْهُ فَاَرْجُوْا اَنْ لاَ يُؤْخَذُ ذَلِكَ عَلَيْنَا اِنْ شَآءَ اللهُ وَلَيْسَ ذَلِكَ ِلاَحَدٍ وَلَكِنْ قَدْ يَجْهَلُ الرَّجُلُ السُّنَّةَ فَيَكُوْنُ لَهُ قَوْلٌ يُخَالَفُهَا لاَ اَنَّهُ عَمَدَ خِلاَفهَا وَقَدْ يَغْفلُ وَيُخْطِىءُ فِى التَّاْوِيْلِ.
และสำหรับ การที่เราขัดแย้งหะดิษใด จากรซูลุลลอฮ ศอ็ลฯ ที่ยืนยันแน่นอนจากท่าน ข้าพเจ้าหวังว่า เราจะไม่ถูกเอาผิด ดังกล่าว อินชาอัลลอฮ
ดังกล่าวนั้น ไม่อนุญาตแก่คนหนึ่งคนใด ยกเว้นในกรณีเขาไมรู้ อัสสุนนะฮ แล้วปรากฏว่า คำพูดใดๆของเขาขัดแย้งกับอัสสุนนะฮ โดยเขาไม่ได้เจตนา ขัดแย้งมัน และ บางครั้งเขาพลั้งเผลอ และบางที่เขาผิดพลาดในการอธิบายมัน - ดู อัรริสาละฮ หน้า 595
จากคำพูดของอิหม่ามชาฟิอี ท่านบอกว่า ไม่อนุญาตให้บุคคลใด ขัดแย้งกับสุนนะฮนบี ยกเว้นในกรณี เขาไม่รู้ แล้วแสดงทัศนะใดออกมาขัดแย้งกับอัสสุนนะฮ โดยไม่เจตนา อันเนื่องมาจากการเผลอตัว หรืออธิบายผิดพลาด
อบูชามะฮ ปราชญ์มัซฮับชาฟิอีกล่าวว่า
فالواجب على العالم فيما يَرِدُ عليه من الوقائع وما يُسألُ عنهُ من الشرائعِ : الرجوعُ إلى ما دلَّ عليهِ كتابُ اللهِ المنزَّلُ، وما صحَّ عن نبيّه الصادق المُرْسَل، وما كان عليه أصحابهُ ومَن بعدَهم مِن الصدر الأول، فما وافق ذلك؛ أذِنَ فيه وأَمَرَ، وما خالفه؛ نهى عنه وزَجَرَ، فيكون بذلك قد آمَنَ واتَّبَعَ، ولا يستَحْسِنُ؛ فإنَّ (مَن استحسن فقد شَرَعَ).
วาญิบ เหนื่อผู้มีความรู้ ต่อสิงต่างๆที่เกิดขึ้น บนเขา และสิ่งที่เขาถูกถามจากมัน เกียวกับบรรดาบทบัญญัติ คือ การกลับไปยังสิ่งที่ คัมภีร์ของอัลลอฮที่ถูกประทานลงมา ได้แสดงบอกบนมัน และสิ่ง(หะดิษ)ที่เศาะเฮียะจากนบี ของพระองค์ ผู้มีสัจจะ และผู้ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรอซูล และสิ่งที่บรรดาเศาะหาบะฮของท่านนบี และผู้ทีอยู่ยุคหลังจากเขาในยุคแรกได้ยืนหยัดอยู่บนมัน ดังนั้น สิ่งใด สอดคล้อง ดังกล่าวนั้น เขาก็ได้รับอนุญาตและถูกสั่ง ในมัน และสิ่งใดขัดแย้ง มัน เขาก็ถูกห้ามและถูกเตือนให้ระวังจากมัน แล้วด้วยดังกล่าวนั้น เขาได้ศรัทธาและปฏิบัติตาม และเขาอย่าได้ พูดว่าดีตามความคิดเห็น เพราะแท้จริง ผู้ใด พูดว่าดีตามความคิดเห็น แน่นอนเขาได้บัญญัติ บทบัญญัติศาสนา(ขึ้นใหม่)- ดู อัลบาอิษ อะลาอิงกะริลบิดอิ วัล อะหาดิษ ของอบูชามะฮ หน้า 50
จากคำพูดข้องต้นสรุปว่า
1. ให้ผู้รู้นำประเด็นต่างๆที่เกิดขึ้นและที่มีผู้ถามไปตรวจสอบกับอัลกุรอ่านและอัสสุนนะฮ
2. ถ้าสิ่งนั้นตรงกับอัลกุรอ่นและอัสสุนนะฮ ถือว่าเป็นสิ่งอนุญาตและเป็นคำสั่งใช้
3. ถ้าสิ่งนั้นขัดแย้งกับอัลกุรอ่นและอัสสุนนะฮ ถือว่าเป็นสิ่งถูกห้ามและเป็นสิ่งที่เตือนให้ระวัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น