มีชายชาวอาหรับคนหนึ่ง ถูกเรียกขานกันว่าอบู หัมซะห์ ได้สมรสกับสตรานางหนึ่ง โดยปรารถนาเป็นอย่างยิ่งที่จะให้นางกำเนิดบุตรชายแก่ตน แต่ปรากฏว่าสตรีผู้เป็นภรรยาได้ให้กำเนิดบุตรสาวแก่เขา ด้วยเหตุที่ไม่สมหวังดังใจหมาย เขาจึงละทิ้งนิวาสสถานของนางและไปพักอาศัยอยู่ที่บ้านอื่น หนึ่งปีให้หลังเจ้าชายผู้นี้ได้ผ่านมายังนิวาสสถานของนาง ซึ่งครานั้นนางกำลังหยอกล้อกับบุตรสาวของตน และกล่าวบทกวีตัดพ้อเป็นนัยว่า
“ด้วยเหตุใด อบู หัมซะห์ จึงไม่มาหาเรา ทั้งที่เขายังคงอยู่ในบ้านหลังถัดไป ความโกรธเคืองที่เรามิอาจกำเนิดบุตรชายให้ ขอสาบานต่อพระองค์ผู้เป็นเจ้าภารกิจนั้น หาได้อยู่ในกำมือของเราไม่ เรานั้นเพียงแต่รับไว้ ซึ่งสิ่งที่พระองค์ทรงประทาน”
เมื่ออบู หัมซะห์ ได้ยินเช่นนั้นก็ได้คิด จึงรุดเข้าไปในนิวาสสถานนั้นแล้วบรรจงจุมพิตศีรษะของภรรยาและลูกสาวของตน เขาพึงพอใจต่อการประทานให้ของพระองค์อัลลอฮฺซึ่งถูกลิขิตไว้แล้ว”
(จาก “ตัรฺบียะตุ้ลเอาลาด 1/58)
.............................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น