การเขียนคำศอละวาตให้ใช้คำเต็ม

               การเขียนคำศอลาวาตให้ใช้คำเต็ม เพื่อให้เป็นไปตามคำส่งของอัลลอฮฺ ศุบอานะฮูวะตะอาลา อย่างจริงจัง และเพื่อผู้ได้อ่านจะได้กล่าวคำศอลาวาตนั้นในขณะที่เขาอ่านผ่านศอละวาตนั้นไป และการเขียนคำศอละวาตนั้นไม่สมควรอย่างยิ่งที่ใช้อักษรย่อเป็นเครื่องหมายแสดงถึงคำศอละวาต เช่นการใช้อักษร ศ็อด หรือศ็อลอัม หรือ ซ.ล. หรือ ศ็อลฯ เป็นต้น ซึ่งอักษรย่อเหล่านั้นมีผู้เขียน หรือผู้แต่งหนังสือบางคนนิยมกัน การกระทำทำนองนี้ไม่สอดคล้องกับคำสั่งกำชับของอัลลอฮฺที่ตรัสว่า


 صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ( 56 )


“พวกเจ้าจงศอละวาตให้ปแก่ท่านนบี และสลามอย่างจริงจัง” (อัลกุรอาน สูเราะฮ์อัล-อะฮ์ซาบ 33:56)

การใช้อักษรย่อเป็นเครื่องหมายแสดงถึงคำศอละวาตในลักษณะที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ไม่บรรลุถึงเป้าหมายและความประเสริฐอันสมบูรณ์เหมือนการเขียนว่า “ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม” ในลักษณะเต็ม เพราะผู้อ่านอาจไม่เข้าใจจุดมุ่งหมายหรือขาดความระมัดระวังได้ ซึ่งการใช้อักษรย่อเป็นเครื่องหมายแสดงถึงคำศละวาตนั้น เป็นสิ่งที่นักวิชาการไม่ชอบให้กระทำ และยังมีคำเตือนไม่ให้กระทำดังกล่าว

ท่านอิบนุ-ซ่อลาห์ กล่าวว่า

“ผู้ที่แสวงหาและรวบรวมวิชาการหะดิษจะต้องระมัดระวังและเอาใจใส่ในการเขียนคำ ศอละวาต และสลามให้กแก่ท่านรสูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม อย่างสม่ำเสมอ ขณะที่กล่าวชื่อของท่าน...ผู้แสวงหาและบันทึกหะดิษจงหลีกเลี่ยง ความบกพร่องทั้ง 2 แบบ คือ ความบกพร่องในการเขียน โดยใช้เครื่องหมายย่อแทน และบกพร่องในความหมาย คือเขียนเฉพาะแต่คำศอละวาตโดยไม่เขียนคำสลาม” (หนังสืออุลูมุลหะดิษ บทที่ 25)

รายงานจาหฮิมยะฮ์ อัลกินานีย์ ร่อฎียัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า

“ฉันเคยบันทึกหะดิษและฉันได้เขียนขณะกล่าวนามท่านนบีว่า “ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิ” โดยไม่ได้เขียนคำว่า “วะซัลลัม” แล้วฉันก็ได้ฝันเห็นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ท่านก็ได้แก่ฉันว่า มีอะไรเกิดขึ้นแก่ท่านเล่าที่ไม่ศอละวาตแก่ฉันให้ครบถ้วน เขาเล่าวว่า นับแต่บัดนั้นมา ไม่มีครั้งใดที่แนเขียน “ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิ” เลย นอกจากฉันจะเขียนต่อให้ครบว่า “วะซัลลัม”

والله أعلم بالصواب

✿ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✿