สิ่งจำเป็นสำหรับผู้เผยแผ่อัล-อิสลาม ก็คือ
ไม่ใช่เอาแต่เผยแพร่ความรู้และสุนนะฮฺ โดยไม่พิจารณาถึงฟิตนะฮฺที่จะเกิดขึ้นจากการดะอฺวะฮฺ
อันเนื่องจากสังคม หรือผู้ที่ถูกได้รับความรู้ผู้นั้นสติปัญญาของเขายังไม่พร้อมที่จะเข้าใจสิ่งดังกล่าว
ท่านอลี อบีฏอลิบ ร่อฎียัลลอฮุอันฮ์ ตักเตือนว่า
“จงเอ่ยกล่าวแก่ผู้คนทั้งหลายด้วยสิ่งที่เขาสามารถเข้าใจได้ ท่านชอบที่จะให้อัลลอฮฺและรสูลของพระองค์ถูกปฏิเสธกระนั้นหรือ?” (อิมามอัลบุคอรีย์ ระบุว่าเศาะเฮียะฮฺ)
ท่านอิบนุ มัสอูด ร่อฎียัลลอฮุอันฮ์ ได้กล่าวว่า
“ท่านจะไม่กล่าวสิ่งหนึ่งแก่กลุ่มชนหนึ่ง(ซึ่งสิ่งที่พวกเขายังไม่เข้าใจ) เว้นแต่ สิ่งนั้นจะก่อให้เกิดฟิตนะฮฺแก่ส่วนหนึ่งของพวกเขา”(บันทึกโดยอิมามมุสลิม)
ท่านอิมามอัชชาฏิบีย์ ร่อหิมะฮุลลอฮฺ กล่าวว่า
“มาตรฐานของมัน ก็คือ (ลำดับแรก) ท่านจะต้องพิจารณาสิ่งนั้นด้วยหลักการศาสนา หากถูกต้องตามหลักการศาสนาแล้ว (ลำดับที่2) จงพิจารณาถึงผลที่จะเกิดขึ้นหลังจาก(เผยแพร่)มัน หากมันถูกต้องเผยแพร่ในเวลาและสังคมขณะนั้น หากไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแล้วไซร้(ลำดับที่3) ก็จงพิจารณาสิ่งนั้นด้วยวิจารณญาณของท่าน พิจารณาสติปัญญาของผู้คนในสังคมว่า พวกเขาสามรถ(เข้าใจและ)รับมันได้หรือไม่ หากท่านพิจารณาแล้วว่า สติปัญญาของพวกเขาสามารถรับมันได้ ก็จงเผยแพร่มันไปยังสังคมทั้งหมด หากสังคมโดยรวมตอบรับต่อสิ่งนั้นได้ หรือเผยแพร่มันไปในสังคมที่จำกัด หากสิ่งนั้นไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่แก่สังคมทั้งหมด หากสิ่งที่ท่านเผยแพร่นั้นไม่ครบตามเงื่อนไขต่างๆข้างต้นแล้ว สิ่งที่สอดคล้องกับผลประโยชน์ของชารีอะฮฺและสติปัญญา ก็คือ ท่านจะต้องไม่เผยแพร่สิ่งดังกล่าวออกไป” (หนังสือ “อัตตักรีร วะ อัตตะฮฺบีร”)
والله أعلم بالصواب
✿ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✿
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น