عَنْ أَبِي ذَرٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ : " يَا أَبَا ذَرٍّ ، أَتَرَى كَثْرَةَ الْمَالِ هُوَ الْغِنَى ؟ " قُلْتُ : نَعَمْ . قَالَ : " وَتَرَى أَنَّ قِلَّةَ الْمَالِ هُوَ الْفَقْرُ ؟ " قُلْتُ : نَعَمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ . قَالَ : " لَيْسَ كَذَلِكَ إِنَّمَا الْغِنَى غِنَى الْقَلْبِ ، وَالْفَقْرُ فَقْرُ الْقَلْبِ
.
รายงานจากอบีซัรริน(ร.ฎ) จาก ท่านนบี ศอ็ลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ว่าท่านได้กล่าวว่า “โอ้อบีซัรริน ทรัพย์สินมาก ท่านเห็นว่าร่ำรวยใช่ไหม? ข้าพเจ้ากล่าวตอบว่า “ครับ” ท่านนบีกล่าวว่า “ทรัพย์สินน้อย ท่านเห็นว่าอยากจนใช่ไหม? ข้าเจ้ากล่าวตอบว่า “ครับ โอ้ท่านรซูลุลลอฮ ,ท่านนบี กล่าวว่า “ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ความจริงความร่ำรวย คือ ความร่ำรวยของหัวใจ และ ความยากจน คือ ความอยากจนของหัวใจ – รายงานโดยอัลหากิม ในอัลมุสตัดรอ็ก หะดิษหมายเลข 3293
..........
ถ้าใจรู้จักพอ ถึง ทรัพย์น้อยก็เป็นสุข ถ้าใจไม่รู้จักพอ ถึงทรัพย์มาก ก็เป็นทุกข์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น