อัสลามมุอาลัยกุมวาเราะฮมาตุลลอฮิวาบารอกาตุ

ครับ...มนุษย์ทุกคนล้วนปรารถนาชีวิต แต่ไม่ช้าก็เร็ว เขาก็ต้องได้พบกับความตาย ถึงแม้เขาจะทำอะไรเก็บไว้มากมาย แต่เมื่อความตายมาถึงมันก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันได้เตรียมตัว มนุษย์มักมีเป้าหมายที่จะสร้างความสำเร็จและความรุ่งเรืองขึ้นบนโลก แต่ความตายก็มาทำลายภาพลวงแห่งสำเร็จที่เขาได้วาดหวังไว้ ด้วยเหตุนี้ความตายจึงสอนเขาว่าเขาไม่มีอำนาจอะไรเลยก่อนตาย

เราจะต้องเรียนรู้ความจริงจากความตาย เพราะความลับของชีวิตถูกซ่อนไว้อยู่ในนั้น ความตายแสดงให้เราเห็นว่าเราไม่ใช่นายของตัวเอง เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงชั่วคราวเท่านั้นโลกนี้มิใช่สถานที่สำหรับการทำให้ความฝันของเราเป็นจริง ความตายสอนให้เรารู้ว่าเราควรจะมีชีวิตอย่างไรมันบอกให้เรารู้ถึงหนทางไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริงต่างหาก...!!!

วันจันทร์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

จงปล่อยตัวฉันเพื่ออัลลอฮฺ




ฉันไม่อยากจะเปล่งเสียงอาซานอีกต่อไป ก็เพราะว่า...


ท่านบิลาล รอฎียัลลอฮูอันฮู เป็นคนแรกที่ท่านนบีศ็อลฯให้เปล่งเสียงอาซาน และทำการอาซานละหมาดในทุกๆเวลา ตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี แต่เมื่อท่านนบีศ็อลฯได้เสียชีวิตแล้ว ท่านก็ไปพบเจอกับท่านอบูบักร รอฎียัลลอฮูอันฮู แล้วพูดว่า : โอ้ท่านคอลีฟะห์ แท้จริงแล้ว ฉันได้ยินท่านรอซู้ลศ็อลฯได้กล่าวว่า : งานการที่ดีที่สุดสำหรับคนมุอ์มิน นั่นคือ การญิฮาดไปในหนทางของอัลลอฮฺ

ท่านอบูบักรก็พูดว่า : แล้วคุณจะทำยังไงล่ะ บิลาล ?
ท่านบิลาลก็ตอบว่า : ฉันอยากออกญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺ จนกระทั่งตัวฉันจะสิ้นชีวิตลง
ท่านอบูบักรก็ถามว่า : หลังจากนี้ไป แล้วใครจะอาซานแทนล่ะ ?
น้ำตาของท่านบิลาลร่วงลงมา แล้วก็ตอบว่า : ฉันจะไม่อาซานอีกต่อไปแล้ว หลังจากที่ท่านนบีฯได้เสียชีวิตไปแล้ว
ท่านอบูบักรก็พูดว่า : ท่านจงอยู่กับเราที่นี่ และเปล่งเสียงอาซานให้กับพวกเราเถอะนะ
ท่านบิลาลก็พูดว่า : ถ้าหากว่าท่านได้ปล่อยตัวฉันจากการเป็นทาสเมื่อครั้งก่อนนั้น ฉันก็จะอยู่กับท่าน แต่ถ้าหากว่าท่าน ได้ปล่อยตัวฉันเพื่ออัลลอฮฺ ท่านจงปล่อยตัวฉันไปเถอะนะ
ท่านอบูบักรก็พูดว่า : ฉันได้ปล่อยตัวท่านเพื่ออัลลอฮฺนะ บิลาล

ท่านบิลาลก็เริ่มเดินทางไปยังเมืองชาม ทั้งๆที่ในใจของเขาอยากอยู่ในมาดีนะห์ เขาจึงต้องทำใจ แล้วพูดกับตัวเองว่า : ฉันจะไม่อาศัยอยู่ในมาดีนะห์อีกต่อไป หลังจากที่ท่านนบีฯได้เสียชีวิตแล้ว ก็เพราะว่า การอาซานนั้น ได้ทำให้เขาต้องสะอื้นร้องไห้ออกมาทุกครั้ง โดยเฉพาะประโยค "أشهد أن محمدًا رسول الله" ประโยคนี้ได้ทำให้เขาต้องร้องไห้ออกมาทุกครั้ง เขาจึงตัดสินใจเดินทางร่วมกับมูญาฮีดีนไปยังเมืองชาม

เมื่อบิลาลเดินทางมาถึงเมืองชามแล้ว ท่านอูมัรรอฎียัลลอฮูอันฮูได้สั่งให้ผู้คนนำตัวบิลาลเพื่อทำการอาซาน และขอร้องบิลาลมาทำการอาซานเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น (ก็เพราะว่าท่านบิลาลได้สัญญาแล้วว่าจะไม่อาซาน หลังจากที่ท่านนบีฯได้เสียชีวิตแล้ว) เมื่อเวลาละหมาดได้มาถึง ท่านอูมัรจีงเรียกบิลาลให้ทำการอาซาน เมื่อบิลาลเริ่มอาซาน ผู้คนที่อยู่ในละแวกนั้นต่างก็ร้องไห้ออกมา อย่างที่ไม่เคยมีใครร้องไห้แบบนี้มาก่อน และคนที่ร้องไห้มากที่สุดในตอนนั้น คือ ท่านอูมัร รอฎียัลลอฮูอันฮู

เมื่อความตายได้ขยับเข้ามาใกล้ตัวของท่านบิลาลแล้ว ภรรยาของท่านร้องห่มร้องไห้อยู่เคียงข้างตัวท่าน แล้วท่านก็ปลอบใจนางว่า : อย่าได้ร้องไห้เลยนะ พรุ่งนี้ เราก็จะได้พบเจอกับคนที่เรารัก อย่างท่านนบีศ็อลฯ รวมถึงบรรดาศอฮาบัตของท่านทั้งหลายแล้ว



✿ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✿



บทความดีๆโดย : اجعل صفحة النبي رقم 1 على الفيس بوك.. انشرها بقدر حبك للنبي
ถอดความและเรียงคำโดย : อูลุล อัลบ๊าบ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น