(เรื่องจริง) ครอบครัวหนึ่ง มีฐานะ มีหน้าตา มีลูกด้วยกันสี่คน สามคนโตส่งเรียนสูง เป็นข้าราชการ เป็นอาจารย์ ใหญ่โตมีตำแหน่ง ส่วนคนสุดท้าย ออกมาแล้วพิการร่างกายทุกพลภาพ พ่อแม่รุ้สึกอับอาย จะส่งไปเรียนหมอขาเป๋ก็ไม่ได้ เป็นอบต. รับราชการมันไม่เหมาะ ก็เลยส่งเรียนศาสนา ลูกคนเล็กก็เรียนจนกระทั้งจบ ปรากฏว่าวันที่พ่อเสีย คนที่ล้างก้นพ่ออาบน้ำมัยยิต(ศพ) ห่อกะฝั่น(ห่อศพ)ให้ นำละหมาดญะนาซะฮฺให้ และพามัยยิตของพ่อไปฝัง ก็ด้วยลูกคนเล็กขาเป๋ อีกคนที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย เงินเดือนเป็นแสนๆ เป็นอบต. เป็นอบจ. ไม่ได้ทำการละหมาด เพราะต้องรับแขกผู้ใหญ่ที่มาร่วมงาน
ไม่มีโอกาสแม้กระทั่งละหมาดให้พ่อ
เพราะฉะนั้นเราอย่าห่วงว่าในดุนยานี้ลูกของเราจะส่งให้เรียนที่สูงๆ ทำงานดีๆ แต่ต้องตั้งทัศนะคติที่ถูกต้องให้กับลูกๆ ให้เรียนสูงๆเพื่อให้ลูกจะเป็นคนดี มีคุณภาพ สามารถรับผิดชอบตัวเองได้ แบ่งเบาภาระพ่อแม่ได้ ไม่ใช่ให้เรียนสูงๆ จะสบาย ลูกไม่ต้องทำอะไร จบมาไม่ต้องทำอะไร ทุกอย่างจะใช้พ่อแม่หมด อย่างนี้ไม่ใช่ทัศนะคติที่ลูกจะได้รับ
والله أعلم بالصواب
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น