" เรื่องเล่า ชวนคิด "
... มีเด็กสาวคนหนึ่งได้พูดไม่ดีกับเพื่อนสนิทของเธอด้วยอารมณ์แค่ชั่ววูบ หลังจากนั้นไม่นานเธอรู้สึกเสียใจในสิ่งที่เธอได้พูดไป เธออยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เพื่อนสนิทเสียใจและเพื่อลบความรู้สึกที่ไม่ดีของเธอเกี่ยวกับคำพูดนั้นออกไปจากชีวิตเธอ เธอพยายามทำทุกวิธีทาง แม้เพื่อนของเธอจะให้อภัยแล้วแต่ความรู้สึกไม่ดีในคำพูดนั้นก็ยังคงอยู่ในใจเธอตลอด เธอไม่รู้จะทำยังไงดี
วันหนึ่งเธอจึงได้เดินทางไปขอคำปรึกษาจากหญิงชราผู้มีปัญญาคนหนึ่ง เธอได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หญิงชราคนนั้นฟังด้วยความเสียใจและอยากจะกลับใจอย่างจริงจัง เมื่อเล่าเสร็จหญิงชราคนนั้นก็บอกให้เธอไปทำสองอย่าง อย่างแรกทำยากสักหน่อยคือ ให้ไปเอาหมอนใบหนึ่งมาฉีกให้เป็นรูแล้วเอาใยนุ่นจากหมอนใบนั้นไปวางไว้หน้าประตูของบ้านทุกหลังในหมู่บ้านของเธอก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น และบอกกับเด็กสาวว่าให้ไปทำอย่างแรกก่อน แล้วค่อยกลับมาทำอย่างที่สอง
ตลอดทั้งคืนเด็กสาวคนนั้นจึงเอาใยนุ่นไปวางหน้าประตูของบ้านทุกหลัง ไม่ได้หลับไม่ได้นอน แม้ฝนจะตก มีพายุ เธอก็ไม่ยอมท้อถอย พยายามทำจนเสร็จ และก่อนดวงอาทิตย์ขึ้นเธอจึงมาพบหญิงชราอีกครั้งหนึ่ง ด้วยความสบายใจ หญิงชราจึงบอกเธอให้ไปทำอย่างที่สอง คือ ให้ไปเก็บใยนุ่นจากบ้านทุกหลังมาใส่กลับที่เดิม หญิงสาวจึงบอกกับหญิงชราคนนั้นว่า ฉันทำไม่ได้ มันยากมาก ฉันจะเก็บมันคืนมาได้อย่างไร ป่านนี้มันคงจะปลิวไปกับลมหมดแล้ว ท่านไม่ได้บอกฉันนี่ว่าจะให้เก็บคืนมาที่เดิมอีก
หญิงชราจึงบอกเธอว่า ฉะนั้น จงจำไว้ว่า อย่าพูดคำไม่ดีก่อนคิด ก่อนที่จะพูดไม่ดีกับใคร จงคิดให้ดีเสียก่อน เพราะเมื่อพูดไปแล้ว มันจะส่งผลให้คนอื่นเจ็บปวด และเราก็ไม่สามารถเปลี่ยนคำหยาบคายนั้นให้ดีเหมือนเดิมได้อีกเลย ความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดก็จะเข้ามาแทนที่ และไม่มีวิธีไหนที่จะสามารแก้ไขให้มันกลับมาเหมือนเดิมได้อีก
... ใยนุ่นปลิวไปตามลม แล้วไม่สามารถเก็บมาไว้ที่เดิมได้ฉันใด
คำพูดไม่ดี ก็เช่นนั้น เมื่อพูดออกไปแล้ว ก็ไม่สามารถเก็บมันมาใส่ปาก แล้วพูดใหม่ได้
.................
Pon Sang
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น