เรา เรียนรู้ที่จะให้
ไม่ใช่ เพราะเรา มีเหลือมากมาย
ไม่ใช่ เพราะเรา เคยรู้สึก ว่าการไม่มี มันเป็นอย่างไร
แต่ที่ให้ เพื่อเป็น การซาดาเกาะฮฺ
< เพื่อหวังความพอใจ ณ อัลลอฮฺตะอาลาเท่านั่น >>
เล่าจากอะบีฮุรอยเราะฮ์ (ร่อฎียัลลอฮุอันฮุม) จากท่านนบี ซ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวัสซัลลัม
ได้กล่าวว่า : ชายคนหนึ่งได้กล่าวว่า
ฉันจะต้องทำทานอย่างหนึ่งในคืนนี้ (คือทำทานให้แก่คนแรกที่ฉันพบเขา)
แล้วเขาก็ออกไปพร้อมด้วยทานของเขา เขาได้นำมันไปวางลงในมือของหญิงที่ละเมิดประเวณี รุ่งเช้าประชาชนได้พูดคุยกัน
ถึงการทำทานให้แก่หญิงที่ละเมิดประเวณีเมื่อคืนนี้
เขาได้กล่าวว่า
: ข้าแด่อัลลอฮฺ มวลการสรรเสริญเป็นของท่าน
ในการทำทานแก่หญิงที่ละเมิดประเวณี (โดยที่มันเป็นความประสงค์ของท่าน
และท่านจะไม่ประสงค์สิ่งใดนอกจากเป็นสิ่งที่ดีงาม)
ฉันจะต้องทำทานอย่างหนึ่ง และเขาได้ออกไปพร้อมด้วยทานของเขา
เขาได้นำมันไปวางบนมือของคนรวย รุ่งเช้าประชาชนได้พูดคุยกัน
ถึงการทำทานให้แก่คนรวยเมื่อคืนนี้ เขาได้กล่าวว่า
: ข้าแด่อัลลอฮฺ มวลการสรรเสริญเป็นของท่าน ในการทำทานให้แก่คนรวย
ฉันจะต้องทำทานอย่างหนึ่ง และเขาได้ออกไปพร้อมด้วยทานของเขา
และเขาได้นำมันไปวางลงบนมือของขโมย
รุ่งเช้าประชาชนได้พูดคุยกันถึงการทำทานให้แก่ขโมยเขาได้กล่าวว่า
: ข้าแด่อัลลอฮฺ มวลการสรรเสริญเป็นของท่าน ในการทำทานให้แก่ขโมย
มีผู้มาหาเขาแล้วกล่าวแก่เขาว่า
: สำหรับการทำทานของท่านนั้นถูกรับแล้ว หญิงที่ละเมิดประเวณี
หล่อนอาจสงวนตัวด้วยทานนี้ จากการละเมิดประเวณีของนาง
และคนรวยอาจได้คิดและบริจาคสิ่งที่อัลลอฮฺได้ประทานให้เขา
และขโมยก็อาจสงวนตัวด้วยทานนี้จากการลักขโมย
(รายงานโดย บุคอรี และมุสลิม)
-- คงจะไม่มีผู้บริจาคใจบุญคนไหน
ที่หมดตัวเพราะการซาดาเกาะฮฺ
และคงไม่มี ผู้ตระหนี่ขี้เหนียวคนใด
ที่จะมีชีวิตค้ำฟ้าชั่วนิรันดร์ !!
..............................
กอหญ้า ที่พริ้วไหว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น