จงมอบความสุขให้แก่คนที่มีความทุกข์

มีเศรษฐีชาวซาอุดีอาราเบียคนหนึ่ง มีนามว่า สุไลมาน อัร รอญิฮีย์ ได้เล่าว่า :
.
เมื่อก่อนผมเป็นคนหนึ่งที่ยากจนมาก ๆ ถึงขั้นไม่มีเงินไปเที่ยว (ทัศนศึกษา) ที่ทางโรงเรียนได้จัดเที่ยว การเก็บเงินไปเที่ยวในตอนนั้นเพียงแค่หนึ่งริยาลเท่านั้น แต่สถานะครอบครัวที่บ้านไม่มีเงินจำนวนนั้นให้แก่ผมได้เลย เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่อยากจะมีความสุขในการไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ แต่ก็ไม่สามารถที่จะไปเที่ยวได้ ในตอนนั้น ผมรู้สึกเสียใจที่สุด ผมได้แต่ร้องห่มร้องไห้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น
ในห้องเรียน มีครูชาวปาเลสไตน์คนหนึ่งได้ถามคำถามหนึ่ง ซึ่งผมเป็นคนที่ตอบคำถามนั้นได้ ครูคนนั้นก็ได้มอบของขวัญให้ เป็นเงินจำนวนหนึ่งริยาล พร้อมกับการปรบมือของเพื่อน ๆ ในห้องเรียน
หลังจากนั้นผมก็ไม่ลังเลใจในการใช้เงินที่ครูได้มอบให้ โดยการใช้จ่ายไปร่วมทัศนศึกษากับเพื่อน ๆ ได้ในที่สุด ในตอนนั้น มันทำให้ผมดีใจที่สุดในชีวิต ที่ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ผมได้แต่ร้องห่มร้องไห้ ความสุขในวันนี้ มันสามารถลบความเศร้าในอดีตของผมได้ และการไปเที่ยวในวันนั้นมันทำให้ผมมีความสุขเป็นเดือนเลยทีเดียว

วันเวลาก็ได้ผ่านพ้นไป ผมมีงานทำ และผมก็เลือกงานที่สามารถนำพาประโยชน์ให้แก่ผู้คนและช่วยเหลือสังคม จู่ ๆ ผมก็คิดถึงครูของผมที่เคยให้เงินรางวัลแก่ผม มันทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาว่า การให้ของครูในวันนั้น มันเป็นเศาะดะเกาะฮฺ หรือว่า เป็นของขวัญ (การตอบแทน) ? ผมก็ไม่รู้ถึงเจตนารมณ์ของครูในวันนั้น มันก็เลยทำให้ผมอยากที่จะไปหาครูของผม เพื่อที่อยากจะรู้ถึงตัวเขาและการเป็นอยู่ของเขา
ผมก็เริ่มไปหาเขา สุดท้ายก็เจอกับเขาจริง ๆ แต่อยู่ในสภาพที่ยากลำบาก ไม่มีงานทำ และแก่ชราอีกด้วย ผมก็ทำความรู้จักตัวผมให้เขาได้ทราบ
ผมพูดว่า : ครูครับ ผมยังติดหนี้กับครูเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก เมื่อนานมากแล้วครับ
ครูก็พูดว่า : มีคนติดหนี้กับผมด้วยรึ ?
ผมก็พูดว่า : ครูจำนักเรียนคนหนึ่งที่ครูให้เงินเขาไปหนึ่งริยาลได้ไหม ? ที่เขาได้ตอบปัญหาของครูในวันนั้น
หลังจากนั้นครูก็หัวเราะออกมา แล้วพูดว่า : ใช่ ๆ ผมยังจำได้อยู่ หรือว่าที่คุณมาหาผมในวันนี้ จะมาใช้เงินหนึ่งริยาลให้ผมใช่ไหม ?
ผมก็ตอบไปว่า : ใช่
ผมก็เลยชวนเขาขึ้นรถไปสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นสถานที่สวยมาก มีบ้านหลังใหญ่มาก แล้วเราก็เดินเข้าไปข้างใน
แล้วผมก็พูดว่า : ครูครับ นี่คือทั้งหมดที่ผมจะใช้หนี้ให้แก่ครูในวันนี้ เป็นบ้านนี้หนึ่งหลัง รถยนต์หนึ่งคัน และเงินเดือนที่ครูจะต้องใช้ในแต่ละเดือนจนถึงชีวิตของครูสิ้นลมหายใจครับ
ครูก็ตกใจ แล้วพูดว่า : แต่สิ่งที่คุณให้มานี่เยอะมาก ๆ เลยนะ
ผมก็พูดว่า : เชื่อผมเถอะครับครู แท้จริงแล้ว ความสุขของผมเพียงแค่หนึ่งริยาลที่ผมได้ในวันนั้น มันมีมากกว่าความสุขของครูที่ได้ในวันนี้ และผมก็ไม่มีวันลืมกับความสุขนั้นจนถึงทุกวันนี้
แล้วท่านก็ได้ทิ้งท้ายด้วยคำว่า : จงมอบความสุขให้แก่คนที่มีความทุกข์ แล้วก็จงรอผลตอบแทนจากเอกองค์อัลลอฮฺ ซุบหานะฮุวะตะอาลา
.

บทความดี ๆ โดย : قصص وعبر
ถอดความและเรียงคำโดย : อูลุล อัลบ๊าบ