คำว่า "ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ" ถูกแจกแจ้งทางภาษา ดังนี้
คำว่า "ลา" (แปลว่า "ไม่") เป็นคำปฏิเสธที่เจาะจงชนิด (ลานาฟิยะฮ์ ลิล-ญินซีย์) เมื่ออยู่หน้าคำว่า "อิลาฮ์" จึงหมายถึง สรรพสิ่งใดๆ ไม่ว่าจะเป็นบุคคล วัตว์ วัตถ หรือนามธรรมใดๆ ที่จะมาเป็นชนิดของพระเจ้าได้นั้นย่อมไม่มี
ส่วนคำว่า "อิลาฮ์" (พระเจ้า) คือคำส่วนหน้า (หรืออิสม์) ของคำปฏิเสธ กล่าวคือคำบ่งบอก (หรือเคาะบัร) ของมันที่ถูกลบไป คือ "หักกเกาะฮ์" (แปลว่าที่เที่ยงแท้) ซึ่งประโยคเต็มของมันก็คือ "ลาอิลาฮะ หักเกาะฮ์) แปลว่า "สิ่งที่เป็นพระเจ้าที่เที่ยงแท้นั้นไม่มี" ตามด้วยคำต่อมาคือ "อิลลัลลอฮฺ" (นอกจากอัลลฮ์เท่านั้น)
คำว่า "อิลาฮ์" (พระเจ้า) หมายถึง สิ่งที่ยึดถือเป็นเจ้าด้วยการเคารพบูชากราบไหว้ คือพระองค์ผู้ซึ่งจิตใจทั้งหลายยึดถือเป็นสรณะและมุ่งหวังปรารถนาให้ได้รับความดีงาม และได้รับการขจัดปัดเป่าความชั่วร้ายออกไปจากชีวิต
สำหรับการตีความ(ตกดีร) เคาะบัรของประโยคนี้ว่า "ที่มีตัวตนหรือที่ถูกภักดี" แทนคำว่า "หักเกาะฮ์ หรือที่เที่ยงแท้" นั้นย่อมเป็นการตีความที่ผิดถนัด
เนื่องจากแท้จริงแล้วสิ่งที่ถูกเคารพภักดีนั้นมิใช่ไม่มี แต่มีอยู่มากมายเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นรูปปั้น วัตถุ บรรดาบุคคลที่มีชีวิต หรือล่วงลับไปแล้ว ฯลฯ แต่ทว่า ล้วนเป็นสิ่งมดเท็จที่ถูกอุปโลกน์ขึ้นมาทั้งสิ้น ฉะนั้นการเคารพภักดีต่อสิ่งเหล่านั้นจึงถืเป็นโมฆะ (บาฏิล)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น