มีวิธีการที่จะเผยแพร่ศาสนา ยกย่องท่านนบี (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ให้คนอาวามเข้าใจกิตาบุลลอฮ และสุนนะฮนบี ทั้งมากมายที่ไม่สุ่มเสียง และเข้าถึงคนอาวามได้ดีกว่า เช่น เอาเงินเป็นสิบๆล้านที่คุณสร้างหนัง ส่งวิทยากรไปบรรยาย ตามสถานที่ต่างๆ จัดพิมพ์เอกสารอะกีดะฮสะลัฟแจก เป็นต้น ทำไมคิดสร้างละคร สร้างหนัง
นอกจากนี้คนระดับชาวบ้านตามชนบท บางคนแม้เงินที่จะเสียค่ารถไปฟังบรรยายศาสนาตามงานการกุศล ก็ไม่พอ ใหนจะค่ารถ ใหนจะกิน ใหนจะบริจาค ไม่ต้องพูดถึงการซื้อจานดาวเทียมมาติด เพื่อดูหนังอามีน ของพระเอกเรย์ หรอก แต่ถ้าใครสักคน เป็นวิทยากรไปเยี่ยมเขา ไปให้ความรู้เรื่องอะกีดะฮและหลักปฏิบัติแก่เขา โดยเขาไมต้องลงขันออกตังค์ ยอมดีกว่า
ใช้อาจารย์ เงินสามารถขับเคลื่อนงานศาสนาหรือช่วยเหลือคนยากจนอย่างจริงจังยังดีกว่าไปจ้างกาเฟรมาพูดว่าอิสลามสวยงามเพื่อเรียกร้องอิสลาม สุดท้ายเขาก็ยังเป็นกาเฟรเหมือนเดิม ทำให้คนกาเฟรสามารถคิดได้ไปอีกว่าขนาดเรย์ที่ทำหนังเรื่องนี้ยังไม่เข้ารับอิสลามเลย แล้วจะให้ใครไปรับ. ความจริงการดะวะในรูปแบบที่สุ่มเสี่ยงไม่มีในร่องรอยของบรรดาอุลามะ คือการเชื่อว่าการดะวะแบบอุลามะหรือชนสลัฟหรือแนวทางเดิมๆยังไม่เพียงพอ ต้องใช้แนวทางของคนอื่นมาให้อิสลามสมบูรณ์ หากเชื่อเช่นนี้คงแย่แน่ๆ ต่อให้ไม่เชื่อเช่นนี้ สุดท้ายแล้วก็ต้องเป็นชาวซุนนะที่จะต้องออกมาปกป้องคอยแก้ข้อผิดพลาดของกลุ่มคนที่ทำอะไรตามอารมณ์อีก แทนที่จะต่อสู้กับเหล่าบิดอะก็มากพอแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น