เสียงเพลงและดนตรีที่สั่งห้ามในมัซฮับฮัมบาลีย์

รายงานจากท่านอบุลฟะรอจญ์ อิบนุลเญาซี(เสียชีวิตฮ.ศ.597) ท่านกล่าวไว้ในหนังสือ “ตัลบีส อิบลิส(การล่อลวงของอิบลิส) ว่า”ฆินาอ์” ในสมัยของท่านอิมามอะหฺมัด อิบนิหันบัล(ฮ.ศ.164-241) นั้นการอ่านโครงกลอนกันเป็นจังหวะโดยมีจุดประสงค์เพื่อชี้ชวนผู้คนให้ประพฤติปฏิบัติตัวอยู่ในกรอบของขอบเขตของศาสนา แต่เมื่อนักขับโครงกลอนเริ่มเปลี่ยนลีลาการอ่านโดยใส่ทำนองเสนาะเข้าไป มีท่วงทำนองที่ดึงดูดใจมากขึ้น รายงานต่างๆเกี่ยวกับท่าทีของอิมามอะหฺมัดก็เริ่มเปลี่ยนไปด้วย

อับดุลลอฮฺ บุตรชายของท่านอิมามอะหฺมัดเล่าว่า ท่านอิมามอะหฺมัดกล่าวว่า

“การร้องเพลง(ในที่นี้ไม่มีเครื่องดนตรีประกอบ) นั้นมันเร่งเร้าการนิฟากฺ(สับปลับตลบตะแลง) ในหัวใจ ฉันไม่ชอบเลย”

อิสมาอีล บินอิสหากฺ อัษษะเกาะฟี รายงานว่า ท่านอิมามอะหฺมัดถูกถามเกี่ยวกับคนที่ไปฟังโครงกลอนเหล่านี้ ท่านอิมามอะหฺมัดตอบว่า

“ฉันเกลียดมัน เพราะมันเป็นบิดอะฮฺอย่างหนึ่ง อย่าไปนั่งฟังคนที่อ่านมัน”

รายงานจากอบุลหาริษ ว่า ท่านอิมามอะหฺมัดกล่าวว่า

“อัตตัฆยีรฺ”นั้นเป็นบิดอะฮฺอย่างหนึ่ง”

ก็มีคนแย้งขึ้นมาว่า

“แต่มันน่าประทับใจและทำให้หัวใจอ่อนโยนนี่ครับ”

ท่านตอบย้ำว่า

“มันเป็นบิดอะฮฺ”

ท่านอิบนุลเญาซี กล่าวสรุปว่า

“จากเท่าที่กล่าวมาจะเห็นว่า รายงานต่างๆเกี่ยวกับการที่อิมามอะหฺมัดรังเกียจหรืออนุมัติการร้องเพลงนั้นก็ขึ้นอยู่กับประเภทของการร้องเพลงนั้นๆส่อไปทางใด ส่วนเพลงที่นิยมกันทุกวันนี้(ท่านกล่าวไว้ในช่วงฮิจเราะฮศตวรษที่ 6) ถือเป็นประเภทต้องห้ามตามทัศนะของอิมามอะหฺมัด ถ้าท่านได้มาเห็นว่าประชาชนได้เพิ่มเติมอะไรเข้าไปเป็นอุตริบ้าง”(หนังสือ”ตัลบีสอิบลิส” หน้าที่ 228-229) 

والله أعلم بالصواب

✿ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✿