รากฐานของงานดะวะฮ์

1.การรู้แจ้งในเนื้อหาทำการเทศนาดะอฺวะฮ์

2.ปฏิบัติในสิ่งที่ตนสอน

3.ชำระเจตนารมณ์ให้บริสุทธิ์

เพื่อพักดีต่อพระองค์ หาใช่เพื่อการโออวด สร้างชื่อสียง หรือให้ยกสถานะ หรือหาใช่เพื่อบรรลุเป้าหมายอันเพริศแพร้วของโลกีย์

4.ลำดับความสำคัญของสิ่งที่สอน
เริ่มแรกจำต้องเทศนาผู้คนให้ปฏิรูปการศรัทธาให้เกิดความถูกต้อง ผ่านการกำชับใช้ให้ประกอบกิจศาสนาเกิดความบริสุทธิ์ต่อพระเจ้า และทำการป้องปราบการบูชาสิ่งอื่นนอกเหนือไปจากพระองค์อัลลอฮ์ จากนั้นก็สอนสั่งให้มีการธำรงรักษาการละหมาด บริจาคทาน และสอนให้ประพฤติดีในสิ่งที่ศาสนาบังคับและละทิ้งอกุศลกรรมที่ศาสนาห้าม
ในวิถีทางและประวัติชีวิตของท่านนบี(ซ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) นั้นมีแบบอย่างที่ดีเลิศยิ่งในเรื่องการดะวะฮ์ และยังเป็นระบบการทำงานที่สมบูรณ์แบบยิ่ง ในขณะพำนักอยู่ในนครมักกะฮฺ 13 ปี เพื่อเทศนามนุษย์ไปสู่การสักการะพระเจ้าองค์เดียวและปรามการส่ำส่อนในด้านการบูชาทวยเทพ ท่านเทศนาเรื่องเหล่านั้นก่อนจะสั่งใช้ผู้คนทำการละหมาด, บริจาคทาน, ถือศิลอดและประกอบพิธีฮัจญ์ และท่านได้สอนเตาฮีดก่อนที่ท่านจะออกคำสั่งห้ามการกิน
ดอกเบี้ย, การผิดประเวณี การลักขโมยและการสังหารชีวิตใดที่ไม่สิทธิธรรมทางกฎหมายรองรับ

5.การอดทนมุมานะต่ออุปสรรคที่จะต้องประสบในหนทางของงานดะอฺวะฮ์ และอดทนกับการเผชิญหนากับภยันตรายจากน้ำมือมนุษย์

6. นักดะอฺวะฮ์จำเป็นต้องเป็นผู้มีมารยาทดีงาม

7. นักดะอฺวะฮ์จำต้องยืนหยัดในความหวัง
ไม่สิ้นหวังในความช่วยเหลือของอัลลอฮ์แม้กาลเวลาอันยาวนานจะผ่านพ้นไปก็ตาม


(ศอลิฮฺบินเฟาซาน)