หน้าเว็บ

หน้าเว็บ

วันอาทิตย์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557

ละหมาดญะมาอะฮฺที่มัสยิดกับที่บ้านทำบุญผู้ตาย


ข้าพเจ้าสงสัยมานานแล้ว ว่าทำไมโต๊ะลาแบ(กลุ่มคน) ที่มากินบุญบ้านคนตาย 3 วันแรก 7 วัน 40 วัน และ 100 วัน ถึงไม่ไปละหมาดฟัรฎู(มัฆริบ, อีชา) ที่มัสยิด แต่กลับละหมาดร่วมกันที่บ้านทำบุญ

 ตอนแรกก็เข้าใจว่ามัสยิดอยู่ไกลกับบ้านที่ทำบุญ แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิด

 เพราะล่าสุดบ้านที่ทำบุญให้คนตาย อยู่ห่างกับมัสยิดเพียง 4 เมตร (โดยระหว่างตัวอาคารมัสยิดกับบ้านทำบุญมีเพียงแค่ถนนตัดผ่านเท่านั้น) และเห็นเช่นนี้อีกหลายครั้ง

 บางครั้งข้าพเจ้ามายังมัสยิดขณะที่ผู้คนกำลังละหมาด

 ข้าพเจ้าได้เห็น 2 ญะมาอะฮฺ กำลังละหมาดพร้อมกัน ญะมาอะฮฺหนึ่งคือในมัสยิด อีกญะมาอะฮฺหนึ่งคือในบ้านที่ทำบุญคนตาย

แต่ที่แปลกกว่านั้นผู้คนที่มาละหมาดในมัสยิดมีเพียงแถวเดียว แต่ผู้ที่ละหมาดในบ้านผู้ตายกลับมีจำนวนมาก

เหมือนดั่งว่าบ้านทำบุญผู้ตายมีความสำคัญและได้รับผลบุญมากกว่าที่ร่วมกันละหมาดในมัสยิดเสียอีก

ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าการละหมาดฟัรฎูร่วมกันที่บ้านคนตายมีความประเสริฐหรือได้รับผลบุญมากเพียงใด

แต่ข้าพเจ้ารู้ว่าการละหมาดญะมาอะฮฺที่มัสยิดนั้น มันมีความประเสริฐและได้รับผลบุญมากมาย

 แต่ด้วยเหตุใดไม่ทราบผู้คนจึงกลับเลือกที่จะละหมาดญะมาอะฮฺที่บ้านคนตายมากกว่ามัสยิด

 ทั้งที่การจัดทำบุญเนื่องจากการตาย โดยมีพิธีกรรมและเลี้ยงอาหารแก่โต๊ะลาแบอุทิศส่วนบุญให้แก่ผู้ตายนั้น

ไม่มีหลักฐานศาสนาใดๆมารองรับเลย และนักวิชาการหลายท่านกล่าวว่าการจัดเลี้ยงทำบุญเนื่องจากการตายนั้นเป็นบิดอะฮฺที่หลงผิด

แล้วจะเป็นไปได้อย่างไร ที่การละหมาฟัรฎูร่วมกันที่บ้านทำบุญให้ผู้ตายจะประเสริฐกว่าการละหมาดญะมาอะฮฺที่มัสยิด



الله أعلم بالصواب


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น