ฉันสะอื้นร้องไห้ออกมา

ไม่ใช่เพราะความรักที่สูญสิ้น
ไม่ใช่เพราะคนที่จากฉันไป เป็นเพราะยุ่งเหยิงกับงานการของโลกดุนยา
ไม่ใช่เพราะบรรดาสหายของฉัน ที่ได้ทิ้งให้ฉันต้องอยู่เพียงลำพัง
ไม่ใช่เพราะความโศกเศร้าที่หมักหมมอยู่กับฉัน

หากแต่ว่าฉันได้สะอื้นร้องไห้ออกมา เป็นเพราะว่า :

ฉันไม่เคยใคร่ครวญและร้องไห้ออกมา ที่เกรงกลัวต่ออัลลอฮฺ
ฉันไม่เคยตั้งจิตใจให้สงบนิ่งได้ เมื่อกำลังละหมาด
ฉันไม่เคยวิงวอนขอดุอาอฺต่ออัลลอฮฺเลย เมื่อบททดสอบเข้ามาทาบทาม
ฉันสะอื้นร้องไห้ออกมา เป็นเพราะว่าฉันได้ตีตัวออกห่างจากอัลกุรอ่านเป็นเวลาที่ยาวนาน โดยที่ไม่มีเหตุผลเลย
ฉันสะอื้นร้องไห้ออกมา เป็นเพราะว่าฉันได้ทำให้เวลาอิบาดัตต่ออัลลอฮฺได้สั้นลงมาเรื่อย ๆ

โอ้ อัลลอฮฺ โปรดพระองค์ทรงให้น้ำตาของฉันได้รินไหลออกมา และทำให้ฉันได้สะอื้นร้องไห้ออกมา และโปรดพระองค์ทรงชี้นำด้วยหนทางที่นำไปสู่พระองค์ด้วยเถิด



✿ ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✿

บทความดี ๆ จากเพจ : إلهي أنت تعلم كيف حالي
ถอดความและเรียงคำโดย : อูลุล อัลบ๊าบ