หน้าเว็บ

หน้าเว็บ

วันพุธที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

การปล่อยวางการลุ่มหลงดุนยา



ตัวเราและหัวใจของเราที่พะวงกับโลกดุนยา

หลงคิดว่าดุนยาคือสิ่งสำคัญที่สุด

 แต่แท้จริงแล้ว ความสุขที่แท้จริงและยั่งยืนนั้น

 คือการปล่อยการลุ่มหลงดุนยาเสีย

 และกระทำการงานต่างๆราวกับอาคิเราะฮฺจะมาเยือนพรุ่งนี้

เพราะหลังจากที่เราตายจากโลกดุนยานี้ไป

เราจะไม่มีบ้านเพื่ออาศัยในโลกอาคิเราะฮ์เลย

หากเราไม่ได้สร้างมันไว้ตั้งแต่ตอนมีชีวิตในโลกดุนยา

บ้าน ณ  ที่นี้ก็เปรียบเสมือนคุณงามความดี

 อิบาดะฮฺต่างๆที่เราบรรจงสร้างไว้

 เพื่อจะได้ใช้ในโลกอาคิเราะฮ์นั้นเอง

........................................................


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น