การรู่กั๊วะ ( الرُّكُوْع )

หลังเสร็จสิ้นจากการอ่านอัลฟาติฮะฮ์และซูเราะฮ์แล้ว ให้หยุดนิ่งชั่วขณะหนึ่ง แล้วยกมือทั้งสองจนถึงระดับไหล่ หรือระดับติ่งหูทั้งสอง พร้อมกับกล่าวตักบีรว่า ( اَللهُ أَكْبَرُ ) แล้วจึงโค้งลงรุกั๊วะ โดยวางมือทั้งสองบนหัวเข่า เสมือนจับหรือกุมไว้ กางนิ้วออกจากกันเล็กน้อย ให้ข้อศอกแยกห่างจากลำตัว ให้แผ่นหลังราบมีระดับเสมอกัน ทั้งหมด ศรีษะอยู่ในระดับเดียวกับหลัง ไม่เชิดศีรษะขึ้นและไม่งุ้มหรือมุดศีรษะลง และให้อยู่ในอาการสงบนิ่ง ในขณะรุกั๊วะชั่วขณะหนึ่ง(ฏุมะนีนะฮ์)   ท่านหญิงอาอิชะฮ์รายงาน จากท่านรอซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัย ฮิวะซัลลัม ว่า

وَكَانَ إِذَا رَكَعَ لَمْ يُشْخِصْ رَأْسَهُ وَلَمْ يُصَوِّبْهُ وَلَكِنْ بَيْنَ ذَلِكَ

“ และเมื่อท่านรอซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม รู่กั๊วะ ท่านจะไม่เชิดศีรษะของท่านขึ้น และจะไม่มุดศีรษะของท่านลง แต่ท่านจะอยู่ในระดับที่พอดี ”

“ และเมื่อท่านรอซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม รู่กั๊วะ ท่านจะไม่เชิดศีรษะของท่านขึ้น และจะไม่มุดศีรษะของท่านลง แต่ท่านจะอยู่ในระดับที่พอดี ”

คือปานกลาง คือไม่เชิดจนสูงและไม่มุดจนต่ำ หะดีษนี้บันทึกโดยมุสลิม

والله أعلم بالصواب