เวลาที่เหลืออยู่

กาลเวลานั้นสำคัญไฉน

พระองค์อัลลอฮฺ ศุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ตรัสไว้ในอัลกุรอานกี่ยวกับกาลเวลา หลายโองการด้วยกันได้แก่

وَالْعَصْرِ ( 1 )
ขอสาบานด้วยกาลเวลา
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ( 2 )
แท้จริงมนุษย์นั้น อยู่ในการขาดทุน
(อัลกุรอาน สูเราะฮฺ อัลอัศรฺ : 1-2)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ ( 1 )

ขอสาบานด้วยเวลากลางคืน เมื่อมันปกคลุม
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ( 2 )
และด้วยเวลากลางวันเมื่อมันประกายแสง
(อัลกุรอาน สูเราะฮฺอัล-ลัยลฺ: 1-2)

وَالْفَجْرِ ( 1 )
ขอสาบานด้วยยามรุ่งอรุณ
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ( 2 )
และด้วยค่ำคืนทั้งสิบ
(อัลกุรอาน สูเราะฮฺ อัลฟัญรฺ : 1-2)

وَالضُّحَىٰ ( 1 )
ขอสาบานด้วยเวลาสาย
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ ( 2 )
และด้วยเวลากลางคืนเมื่อมันมืด และสงัดเงียบ
(อัลกุรอาน สูเราะฮฺ อัฎฎุหา : 1-2)

พระองค์อัลลอฮฺ ได้ทรงสาบานด้วยกาลเวลา เพื่อบ่งบอกถึงความมหัศจรรย์ของกาลเวลาที่พระองค์ทรงบันดาลขึ้น เวลานั้นนั้นคือความโปรดปรานจากพระองค์อัลลอฮฺที่มีต่อทุกสรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง การขอบคุณในความโปรดปรานของเวลากระทำได้ด้วยการใช้มันในหนทางที่เกิดการภัคดีต่อพระองค์อัลลอฮฺ และใช้ประโยชน์จากมันด้วยการทำอามัลที่ดี

เวลานั้นหากเปรียบกับทรัพย์สินแล้ว เวลานั้นย่อมมีค่ากว่าทรัพย์สิน ดังนั้นให้เราตระหนักและรีบเร่งในการฉวยโอกาสเพื่อประกอบสิ่งที่ดีงามต่างๆ โดยไม่ปล่อยให้มันจากไปโดยไร้ประโยชน์ หากปล่อยให้เวลาล่วงเลยจากเขาไป เขาก็ไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ แตกต่างกับทรัพย์ที่เป็นเป็นของนอกกาย ซึ่งเป็นของที่ไร้ค้านักที่ชนแห่งอาคิเราะฮฺมองเท่านั้น ซึ่งจะเรียกกลับคืนมาเมื่อไหร่ก็ได้

ดังนั้นให้เราขบคิดและหาทางเพื่อเวลาทั้งหมดที่เกือบหมดไปทุกที ละทิ้งสิ่งไร้สาระ และใช้มันไปเรื่องที่ดีงาม เพื่อให้ผู้ศรัทธาได้รับความสำเร็จจากพระองค์อัลลอฮฺทั้งดุนยาและอาคีเราะฮฺ

والله أعلم بالصواب